Bir gün ansızın çıkar gelirim belki
Bekle beni
Aşkların en büyüğünü yaşamak için
tanımsız bir melodiyle raksa dururum
Şafaklar selam durur o an,
yaşam denen incecik çizgiye
Bir gün ansızın çıkar gelirim belki
Bekle beni
Aşkların en büyüğünü yaşamak için
tanımsız bir melodiyle raksa dururum
Şafaklar selam durur o an,
yaşam denen incecik çizgiye
ey azize'm
neden hep acı diye sorma
ben sana çiçekli böcekli şiir de yazarım
lakin vicdanım el vermez
vicdan ki içine ağlar
herkes kahkahayla gülerken
Kes tune şeva min ker bike
Bê te tenê dimînim,
Ger ku nava qelebalixêde bim jî
Gava ku tu tune bî,
Ez jî tunne me
Tenê me
bir çizgidir,
dili olmayan ince bir çizgi.
yaşanmışlıkların çizgisi
hayata dair ne varsa,
içinde barındıran ince bir çizgi.
kimi çektiği acıları anlatır,
bir hikayenin başlangıcıydı sanki her şey.
sonsuz bir kaos gibi
örselenmiş bir sızı oldu
tenimde yokluğun acıya dönüşürken
büyüdükçe hasretin içimde
bir varmış bir yokmuş,
bir yıl daha geçti Azize'm
dile kolay,bir yıl
koca bir ömür
kimi zaman kahkahamız karıştı
zamanın pişkinliğine
kimi zaman ağladık ötelenen sevgimize
Tırpanlıyor düşlerimi gecenin sessizliği
Istiflenirken umutsuzca gölgem
Bir firarinin telaşı sarmalar yorgunluğumu
Yaralı bir kentin sessizliğinde
Sıralanır kalbimin fay hattı
Bir hissizlik var bu gece,
duy sesimi azize'm
sen bu kentten gideli
acılar biriktiriyorum en kederlisinden
tükenirken yalnızlık deryasında bu ömür
içinden geçiyorum matemli ürkmelerin
bölünüyor yeniden
bir damla suya hasret kaldık.
kurudu yüreğime ektiğim güller
düşlerim hep gece
her gün biraz daha kanatlanıyor
sensiz geçen yıllar
bir bilsen;
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!