içimde zonklayan bir sızı var
hep seni hatırlatan
yaşanmamış bir kaç hjikaye
ve sonrasında dilime dolanan,
sensizliğin melodisi.
hani unutsak diyorum dünü
hayallerim tutsak
cenabet sokakların çıkmazında
bahçemde ki güller görmeden
vur beni!
yüreğimin orta yerinden
buğulu gözlerimden yansıyan son ışığım
Ez hatim kuştin
Faîlê min nay zanîn
Bi fermana Dehaq’ê hemdem
Xwina mın vexwarın
Kuştina zarokan hat rewa kirin
Helepçe
Bugünün adını kimse sormaz mı?
Duydunuz mu bu gün neler yaşandığını
Tanrının tanrılığından utandığını
Gözünü şiddetin bürüdüğü işgalcilerin
Tarihe nasıl bir kara leke çaldığını
Soğuktu ve yağmur çiseliyordu
Tanımsız hallere sarmıştı yine bedenim
Sokaklar sanki ruh taşıyordu geceden sabaha
Yalnızlığımla sarmaş dolaş,
bir ışık sızıyordu odama
Ve ben çoktan sensizliğinin senfonisi eşliğinde
gecenin karasında yitip giden ben miyim,
yoksa demlerin acımasızlığı mi?
adı konulmamış riya mı?
kızılın rengi değişti bu aralar.
içimde şimdi simsiyah bir acı var,
sağanak sağanak yalnızlık yağıyor üstüme
Ez ne rêwîyê ku diçe babîlê me
ne jî li asurê westa xwe danî
ez mizgînîme,dixemilînim
heyalên zarokên suretqemer
agirim di nav dilan de geş dibim
peyvikek wunda me ji devê Zerdûşt
Bir ben kaldım bu âlemde
Kimsesizlik denizinde yüzen
Ecelsiz ölümlerün tanığı
Yoldaş olmak istedim
Faili meçhule kurban gidenlere
Bir yanım boş bir yanım hüzün
duydumki;
bu kent vurulduğundan beri hep
ağlıyormuşsun
alıyormuşsun avuçlarına ölü serçeleri
ve sonra
kimliksiz halkımın hiç büyümeyen çocuklarının
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!