Şiir = Şair - insan
Değildir
Şiir vardır bir başına
İnsan vardır bir başına
Şair diye bir şey yoktur
Ne kadar yaşarlarsa da şair denen insanlar
Ne kadar kalabalık olsa da şehir
Hâlâ daha çok olan boşluklar
Zaten kalabalık bir çeşit eklem bacaklı
Sokaklarda meydanlarda tek başına dolaşan
Bu dünyadaki en korkunç yalnız
Yaraların en iyi merhemi zamandır derler ya
Merhem de yetmez bazen
Zaten zaman değil miydi
Kırılmış bir aynadan arta kalanlar gibi
Sen ona bakarken gözlerini kanatan
Bir şiir siliyorum yazarak
Gözlerini denize mi benzettim
Hemen siliniyor bir dize
Elma düşüyor yanağından
Ellerin bulutlar gibi tutulmaz
Otursak biryerde konuşsak diyorum
Böylece iki eylemi bir hayalde birleştiriyorum
Sandalyeler hemen gönüllü oluyor
Önce onlar oturuyor
Öğleden sonrasının uzayan gölgesine
Geriye ağzımız ve kulaklarımız kalıyor
Yanlışım olmadı mı
Oldu
Hem de çok büyük
Pişman da oldum çokça
Ama pişman olduğuma hiç pişman olmadım
Kalmadım çünkü
Ovalar dağlar nehirler uzakta
Kan sürülüyor tırnaklara dudaklara
Saçlar ve sakallar
Makas makasa
İyiliğimizin de kötülüğümüzün de sınırları var
Böldüğümüz ekmekle sakladığımız buğday arasında
Ödülü varsa zamanın
Rafları da var
Üzerinde toz biriktirmek için
İnsan koleksiyoncusu musun sen Allah’ım
Atak üstüne atak yiyorum
-
Dilruba Taşkıran
Tüm Yorumlarkısa ve öz