Ahmet Baris Ay Şiirleri - Şair Ahmet Bar ...

Omurgam paslanıyor gün gün
Gökyüzünde durduğu gibi durmuyor oksijen

Susuzluktan ölürken su sesi duyuyorum
Yerler ıslanıyor plastik hortumlarla
Dizlerimde kirli su damlaları

Çocukluğum
Yeni doğan kardeşi bildi
Kıskandı
Seni tanıdığım yaşlarımı

Yetişemedim sanmıştım ama yetişmişim
Olmadı sanmıştım ama olmuş
Yaşamadım sanmıştım
Fark etmemişim
Geçmiş

İki kişi arasına sıkışmış kirleri temizlemek için de gerekli
Ayrılık
Ayrılmasaydın anlayamacaklarını anlaman için de
Eğilip de yerden alıp o düşmüş kalbini
Ne kadar uzaklara fırlatabileceğini görmen için de
Kabuğunu soyup soyup kanattığın yaralarının

O
Sen olsan ne yazar
Zamanın toprağına boşalır bu gerilim
Elinden elime
Oradan çıplak ayaklarıma

Hep varlar
Dudaklarında sigara
Cenaze namazı ardından
Konuşmaya gelmişler dünyaya
Meraklı pencereler gibi gözleri
Her türlü acının geveze seyircileri

Yorgunum
Öfkeliyim de
Yordunuz beni
Kızdırdınız

Yalnızlık kokmuyor
Siniyor

Eller
Bir tuhaf
Dileniyor desem değil

Eskitme suyunu
Damla damla olmak yakışıyor sana
Damla damla dolmak

Kurutur seni
Denizlere akıttığın dereler

Kısa çöpü seçmek lazım
Varsın eksik olsun
Dört ayağına düşmenin şişmanlatan nimetleri
Açlıktan öğrenir insan
Yalnızlıktan