Kirpiklerimle
Dudaklarının kenarını çiziyorum
-Zaten bende sen çizik çizik-
Güldürüyorum yüzünü
Ben masumca bir lokma et yemek istemiştim
Açtım
Ben küçücük bir adam
Küçük bir lokma
Açtım
Aslında ne kadar da kelimesiz bu hayat
Cümlesiz hikayesiz
Şekilsiz hep
Odamdaki eşyalar
Tarifsiz
Sana duyduklarım
İlk gülüşünden fazla sürmez
İlk kapıyı çarpman
Sustuğun hep pas
Sözünün parlağına kanmam
Sana döndüğümle bana döndüğün
Kolay sorularından başlıyorum
Bu sonu olmayan sınava
El yordamıyla bulduğum
Her düğmeye bassam da
Hep bir lamba daha var
Yanmayan
Ceylanın gözünden nasıl görünür
Leopar deseni
Mum üflenip ışıklar yakılınca
Görmediğim görünür
Gördüğüm görünmez
Yanlış notaya basma korkunla çal
Senin yaptığın müzik değil
Ötesi
Başka bir sanatın icracısısın sen
O yanlış nota
En başta kapatılmıştı telefon suratına
Sen ise bir roman dolusu konuştun
Şehit adı verilmiş üç ağaçlık parkıyla
İçi varoştu mahallenin dışı otoban
Sandın ki
Sahildeki en güzel çakıl taşı
En kızıl sabahta
En erken
En meraklı yürüyüşün ucunda
Gözlerim var şeçen
Çevreye verdiğimiz rahatsızlıktan dolayı özür dileriz
Bize göre kısa sürecek zaman gibi
Acı da ahlak da göreceli
Biraz görün biraz görmeyin
Biraz duyun biraz duymayın
Her şey çok güzel olacak
kısa ve öz