Agah Şiirleri - Şair Agah

Ne mümkün derdsiz olmak ser-i âzâde-i ‘âşık
Eger sandal harîrinden süzülse bâde-i ‘âşık
Hirâsından iderdi vaz‘-ı hamlin leyle-i hublâ
Hurûş itseydi tıfl-ı eşk-i tûfân-zâde-i ‘âşık
Eger sad-menzil istikbâl iderse devlet-i dünyâ
Ser-i mû denlü geçmez kûy-ı fakrı câdde-i ‘âşık

Yârun degülem devr-i temâşâsına lâyık
Mümkin mi olam gayrî temennâsına lâyık
Çokdan bilürem dâm-ı ser-i zülfi tehîdür
İster bula gönlüm gibi sevdâsına lâyık
Âgûşa çeker kâhrübâgâhî görünce
Bulmış o da ma‘şûkını sîmâsına lâyık

Güşâd-ı hâtır içün nev-bahâra hˇ âhiş yok
Dü-rûze reng-i gül-i i‘tibâra hˇ âhiş yok
Şikeste bâl degül şâhbâz-ı himmetimüz
Bu saydgâhda ancak şikâra hˇ âhiş yok
Müdâm harc iderüz kîse-i tevekkülden
Nevâziş ü kerem-i rûzgâra hˇ âhiş yok

Müyesser olsa dil-i zârı şâdmân kılmak
Olur tahammül-i âzâr-ı bâgbân kılmak
Riyâ degül ki ‘aceb ‘âşıkâne düşmişdür
Sana girişme bana terk-i hânmân kılmak
Ne sîne kaldı ne dil yakmaduk şerâr-ı gamun
Hazer ki müşkil imiş âteşi nihân kılmak

Lutf eyle gâh ‘âşık-ı zâr-ı hazîne bak
Hüsn ile âftâbda olsan zemîne bak
Ey dil inânma va‘de-i vaslına ol mehün
Olma firîb hûrde sözün yatımına bak
Nâzüklerün telattufı da nâzikânedür
Hışmına bakma hande-i zîr-i lebîne bak

Bir nihâl-i nâz-ı kaddün gibi bâg-ı dilde yok
Her gülün zevk-ı temâşâsı dimâg-ı dilde yok
Tîre olmaz cebhe-i hurşîd mevc-i nurdan
Çîn-i gam sahbâ-yı mihnetde ayag-ı dilde yok
İktibâs-ı nûr iderken ma‘nî-i rûşen müdâm
Şimdi dûd-ı âhdan gayri çerâg-ı dilde yok

Ser-geşte-i mahabbet-i dilber mi olmaduk
Bin kere bezm-i ‘aşkda sâgar mı olmaduk
Yetmez mi itdi tevsen-i nâzına pây-mâl
Dil-hˇ âhı üzre hâke ber-â-ber mi olmaduk
Eyyâm-ı devletünde gönül olmaduk ne var
Âzürde-i hezâr-ı sitemger mi olmaduk

Ders-i gamı yârdan alduk sebak
Sûzı dil-i zârdan alduk sebak
Mekr ü füsûn nüshasını harf harf
Gamze-i dildârdan alduk sebak
Cevr ü cefâ resm-i kadîm oldugın
‘Aşk-ı sitemkârdan alduk sebak

Benem kim zühd u takvâhânesin virâne itdüm hep
Harâb idüp riyâ mescidlerin meyhâne itdüm hep
Nigâh-ı bü’l-heves düşmen o gayret-pîşe şehbâzum
Ki gülşende şikâr-ı bülbül ü pervâne itdüm hep
Gönül mülkin ki teshîr eylemişdüm çok du‘âlarla
Ne bî-rahmam ki vakf-ı hıdmed puthâne itdüm hep

Pâ-bûsını ümmîd iderek câda bulunduk
Ol şûha hatâ eyledük üftâde bulunduk
Kat‘ eylemedük ‘âlem-i bâlâdan ümîdi
Mânend-i sadef gerçi ki deryâda bulunduk
Dîvânelere şehrde ragbet dahı çokdur
Bir niçe zamân biz dahı sahrâda bulunduk