Agah Şiirleri - Şair Agah

Visâl-i yâr ile dil şâd u hurrem olsa gerek
Budur ümîdimüz Allâhua‘lem olsa gerek
Yanımda olmadı bir dem karâr-dâde gönül
Felâh bulmayacak bana hem-dem olsa gerek
Tılısm-ı cebhe-i pür-çîn yâr-ı feth oldı
Henûz vefk-i murâd üzre ‘âlem olsa gerek

Var mı ol şûha bu gün şehrde benzer diyecek
Hüsnüni vasf idecek tâze gazeller diyecek
Hüsn-i ahlâkı hoş âyende vü etvârı zarîf
Cümle a‘zâsı letâfetde berâber diyecek
Oldı bir mertebe leb-teşnelerün kesreti kim
Leb-i la‘lîni hemân çeşme-i kevser diyecek

Degül safâsı sipihrün melâletin bile gördük
Bu köhne âyînenün jeng ü safvetin bile gördük
Çü lâle tâlib olup biz de ‘âlemine bu bezmün
Şarâb-ı ‘işret ile dâg-ı hasretin bile gördük
Ne kaldı görmedük evzâ‘-ı nâ-pesendin o şûhun
Hezâr mertebe gayr ile ülfetin bile gördük

Bî-sebeb rengîn degüldür âl-i destârun senün
Âşikâr oldı şafakdan mihr-i ruhsârun senün
Nâ-güvâra şerbet-i hun-ı cigerdür içdügi
Şîve-i perhîz bilmez çeşm-i bîmârun senün
Cilveger berg-i gül rûyunda reng-i inkılâb
Dehşet-i gülçîn görmüş gibi gülzârun senün

Ma‘şûk şûh u gül-ruh-ı pür-hûb-rû gerek
‘Âşık girişme cû vü hezâr ârzû gerek
Deryâ dil olma itme sakın her kenâre meyl
Ey gevher-i yegâne sana âb-rû gerek
Çâk itme ceyb-i ‘ismeti ey şûh-ı dest-i nâz
Endîşe ile kim ana bir gün rüfû gerek

Ger olmayaydı mâ’ide bahş-ı hazân felek
Göstermez idi dâmenine kehkeşân felek
Mânend-i meh nevâle-i gamdan helâk ider
Bir gice itse hânesine mîhmân felek
Olmaz nihâl-i ‘ömr berâverde-i ümîd
Sad-sâl olursa dehre eger bâgbân felek

‘Âşıkam girye benüm tab‘-ı ferahyâb senün
Dil-i pür-dâg benüm lâle-i sîr-âb senün
Ey dil ey dil görelüm kankısı def‘-i gam ider
La‘l-i dildâr benüm câm-ı mey-i nâb senün
Dönmeseydi felege dirdüm idüp kat‘-ı nizâ‘
Ol kamer çehre benüm mihr-i cihân-tâb senün

Olduk esîr-i zülf ü ruh-ı yârı görmedük
Düşdük bahâr kaydına gülzârı görmedük
Şebnem kadar da bâde gül ü câmımız da yok
Bezm âhır oldı sâgar-ı ser-şârı görmedük
Söz var su’âl iderse de ‘uşşâkı gâh gâh
Biz ey gönül meger o sitemkârı görmedük

Mi‘râc-ı âhum olmış iken âsmâna dek
Şimdi kemâl-i za‘f ile yetmez dehâna dek
Ser-rişte-i ümmîdimüzi kuteh eyleme
Koy zülf-i tâpdârını düşsün meyâna dek
Zâhid o rind-i bâde-perestüz ki lâleveş
Geldük ayagımuzla ‘ademden cihâna dek

Agyâra uyup seyr-i gülistân niçün itdün
Ey gül seni handan beni giryân niçün itdün
İtdün o mehî tîg be-kef katlüme ey çarh
İtdün idecek sonra peşîmân niçün itdün
Hep va‘de-i vaslundur iden dilleri meftûn
Kurbânun olam kendüne bühtân niçün itdün