Agah Şiirleri - Şair Agah

Gönül ki oldı ser-i kûy-ı yârdan me’yûs
Revâdur olsa da sabr u karârdan me’yûs
O ‘andelîb-i nevâ düşmen-i hazînem kim
Hazândan gilemendem bahârdan me’yûs
Nesîm ü terbiyet-i bâgbân bana neyler
Nihâl-i bâg-ı gamam berg ü bârdan me’yûs

La‘l-i sâkî gerçi hoşdur sâgar-ı sahbâ da hoş
Nagme-i ney dil-keş ammâ kulkul-ı mînâ da hoş
Hakk bu kim bî-minnet-i gerdûn bu ‘işretgâhda
Dâmen-i maksûd el virmezse istignâ da hoş
Hoş nümâdur dilrübâlardan leb-i pür-hande lîk
Girye-i bî-ihtiyâr-ı ‘âşık-ı şeydâ da hoş

Âmâde bezm ü vasl-ı dil-ârâya kaldı iş
Bu günde geçdi hicr ile ferdâya kaldı iş
Her iş biter didükleri yerden biter meger
Sabr ü tahammül dil-i şeydâya kaldı iş
İtdi bizi rakîb bu gün küşte-i kelâm
Söz kat‘ idici merg-i müfâcâya kaldı iş

Gördüm o mehi vasl-ı temennâya degermiş
Yektâluk ile itdügi da‘vâya degermiş
Murg-ı dili hem-meşreb-i ‘ankâ geçinürken
Bend itmege ol zülf-i semensâya degermiş
Ol Yûsuf-ı sânîye alur göz ile bakdum
Hüsnini mezâd eylese dünyâya degermiş

Felekden itmek olurdı recâ-yı âsâyiş
Olaydı ger meh ü hurşîde câ-yı âsâyiş
Sebük-rikâbî-i şebnemden oldı zâhir kim
Bu teng ‘arsa degüldür fezâ-yı âsâyiş
Düşerse nîm-nefes râhâtı ganîmet bil
Ki çün habâbdur âb u hevâ-yı âsâyiş

‘Ârız-ı yârun degüldür hâli tenhâ dil-firîb
Şûhlukda birbirinden cümle a‘zâ dil-firîb
Sâdedür bâg-ı mahabbet sebze-i bîgâneden
Gülbün ü hâr u has u pinhân u peydâ dil-firîb
Birbirine kec-nigâh eyler hasedden çeşm ü dil
Olalı ol nergis-i câdû-yı şehlâ dil-firîb

Gönülde sûziş-i dâg-ı ebed ne müşkil imiş
Siyeh sitâregî-i baht-ı bed ne müşkil imiş
Hırâş-ı hâtır olur hâsılı nigînâsâ
Zamâne defterine nâmzed ne müşkil imiş
Hezâr çeşm-i hased bahye dûz ‘aybı olur
Kalenderâne libâs-ı nemed ne müşkil imiş

Bir cefâ-cûya o meh ‘âşık-ı nâ-şâd olmuş
Reşk-i sad-Hüsrev ü Şîrîn idi Ferhâd olmuş
Ol yüzi reşk-i gülistân-ı İrem vasfında
Hâme âgûş-ı benânumda perîzâd olmuş
Pul pul oldı bedenümde o mehün dâgları
Safha-i sîne hemân tahta-i nerrâd olmuş

La‘lünde ‘ayân neşve-i keyfiyyet-i âteş
Hûyunda nihân sûziş-i germiyyet-i âteş
Tâ rûz-ı eser âh-ı ciger-sûz ile cânâ
İtdük gam-ı hicrünle bu şeb ‘işret-i âteş
Dâg-ı elemün sînede pür-sûz o kadar kim
Yok şimdi kitâb-ı dile hiç minnet-i âteş

Gâretger-i dil sen gibi cânâna mı kalmış
Çeşm-i siyehün yakmadugı hâne mi kalmış
Âzâdelerüz zahmet-i sayyâd u kafesden
Murg-ı dili dâme düşürür dâne mi kalmış
Mecma‘larımuz öyle hıyânetkededür kim
Mahrem diyecek şem‘ mi pervâne mi kalmış