Agah Şiirleri - Şair Agah

Turfe Mansûram ki dârumdan gelür bûy-ı şarâb
Nahl-i tâkem berg ü bârumdan gelür bûy-ı şarâb
Ârzû-yı la‘l-i meygûnun helâk itse beni
Tâ ebed hâk-i mezârumdan gelür bûy-ı şarâb
Haşre dek eşk-i nedâmet şüst ü şû itse yine
Tevbe-i pür-inkisârumdan gelür bûy-ı şarâb

Nâzendesin ey dil o perî rûya mı nâzun
Ol düşmen-i hˇ âhiş o cefâ-cûya mı nâzun
Ey eşk ne kûyına gidersin ne turursın
Dildâra mı bî-hûde tek ü pûya mı nâzun
Bu cebhe-i pür-çîn nedür ey turre-i dildâr
Sayd-ı dil-i ‘uşşâka mı âhûya mı nâzun

Gönülde itmeyüp ey nahl-ı gam neşv ü nemâ kopdun
Kopardılar seni himmetle sanma sen sana kopdun
İdersin mihrbânluk ile kim bin bâş hakkundur
Dirîg ey mâh-ı dil-cû kopmadun başa belâ kopdun
Degüldür fitne-cûluk ‘ayb-bînlük şîve-i çeşmün
Anunçün zîb-i destâr olmaga nergis-sezâ kopdun

Kâr mevkûf-ı zamân lîk zamân elde degül
Hayf ser-rişte-i ‘ömr-i güzerân elde degül
Âteşüm reng-i hınâveş degül engüşt-nümâ
Dildedür şu‘le-i sevdâ-yı bütân elde degül
Çok da tenhâ-rev-i halvetgeh-i agyâr olma
Düşmen-i ‘ismet olan hˇ âb-ı girân elde degül

Dostluk düşmen-i bedkârdan olmaz me’mûl
Bûy-ı cân-perver-i gül hârdan olmaz me’mûl
Görmedük feyz-i ruh-ı yârı hat u hâlinde
Nûr-ı hurşîd şeb-i târdan olmaz me’mûl
Teng-meşreb o kadar gonca-i neşküftesi kim
Yarum agızla suhan-ı yârdan olmaz me’mûl

Gülzâr-ı dehrden gül ü reyhâna kâni‘ ol
Ya‘nî ki zülf ü ‘ârız-ı cânâna kâni‘ ol
Yüz sürme pây-ı nâzına her ser ü ser-keşün
Ey tıfl-ı eşk gûşe-i dâmâna kâni‘ ol
Hûbân-ı dehri sorma çekilmez cefâları
Ey çarh-ı pîrî mihr-i dırahşâna kâni‘ ol

Ne ‘ahdine firifte ol ne vefâsın al
Sabr it zamâne âdeminün mûmiyâsın al
Dünyâyı terk itdügüne bakma zâhidün
Nakşın çıkarmak ister isen bûryâsın al
Tâ itmemiş zamâne seni pây-mâl-i gam
Pîr-i mugânun iki elünle du‘âsın al

Gönül hadeng-i cefâsını câna minnet bil
Ne kim gelürse o hûn-rîzden ganîmet bil
Yüzi bihişt ü lebi kevser ü kaddi tûbâ
O gün ki yâr ile haşr olasın kıyâmet bil
Eger şarâb eger hûn-ı dil virür sâkî
Tamâm-ı şevk ile nûş eyle câm-ı ‘işret bil

Rind-i sâfî-meşreb isen ‘âlemi meyhâne bil
Gerdiş-i leyl ü nehârı gerdiş-i peymâne bil
İtme ebnâ-yı zamândan ni‘met-i elvân tama‘
Bî-nemek sohbetlerinden kâm alsan dâne bil
Bir şikâyet-nâmedür bâl ü per-i pervâneden
Sahn-ı Kâgıdhâne vü fânûsı dîvânhâne bil

Gönül o gül-ruh ile teng bir kabâda degül
Nesîm gibi anunçün karâr-dâde degül
Sadâ çıkar mı şikest-i habâbdan ey şûh
Hazer ki şîşe-i dildür bu câm bâde degül
‘Aceb mi şu‘le-i âhum olursa digergûn
Ki dil egerçi o dildür o dilrübâda degül