Agah Şiirleri - Şair Agah

Hatt-ı hûbân oldı yek-ser nüsha-i bî-i‘tibâr
Vaz‘ olaldan mushaf-ı ruhsârun âyet der-kenâr
Sen o şem‘-i dil-firîb-i kurbsın kim rûz u şeb
Tavf iderler gird-i kûyun kudsiyân pervânevâr
Ben o zulmet-kîş-i ‘isyânam ki görse sâyemi
Şermden hurşîd olmaz rûz-ı mahşer âşkâr

Esîrdür gönül âzâd olursa her ne kadar
Elemden ayrılamaz şâd olursa her ne kadar
O gül-ruh olmayıcak bâde eşk-i hasretdür
Piyâle çeşm-i perîzâd olursa her ne kadar
Bulunmaz ehl-i hüner kevkebinde tâli‘-i sa‘d
‘Arûs-ı Zühreye dâmâd olursa her ne kadar

Tâ mahabbet kıldı ta‘lîm-i suhandânî bana
İtdiler teslîm bülbüller gülistânı bana
Bir nefes başumdan ayrılmaz perîşân hâtırı
Zülf-i hûbân oldı gûyâ hatt-ı pîşânı bana
‘Ârî oldum tâ libâs-ı dehrden âyîneveş
Nev-kumâş-ı bî-niyâzî oldı ‘uryânî bana 3b

Ol gül ki hüsn-i hâline agyârı söyledür
Vassâfı ‘andelîbi komuş hârı söyledür
Cân-bahş-ı la‘li şûh-ı tekellüm o denlü kim
Söz söyledince sûret-i dîvârı söyledür
Emrâz-ı ‘aşkı ‘illet-i sârî kıyâs ider
Yoksa tabîbimüz dil-i bîmârı söyledür

Girye-i telh-i surâhı dil-i pür-cûş iledür
Hande-i dil-keş-i sâgar leb-i hâmûş iledür
Şâm-ı hicrüm n’ola ey mâh-ı münevver kalsan
Şöhret-i zülf-i siyeh subh-ı binâgûş iledür
Gelse zâhid n’ola meyhâneye ‘imâme ile
Câm-ı hâlîdür anun ragbeti ser-pûş iledür

Cân atma o ıklîme ki cânânesi çokdur
Pür-fitnedür ol şehr ki meyhânesi çokdur
‘Aklını begenmişleredür cezbesi yoksa
Kûyında belâhet-zede dîvânesi çokdur
Tâbende ruhın sille-hor-ı bâl u per eyler
Haclet çeker ol şem‘ ki pervânesi çokdur

Devâm-ı vaslına yârun recâya söz mi geçer
Cefâyı nâz ile eyler vefâya söz mi geçer
Sükûn u cünbüşi hep birbirine bîgâne
O şûhdan nigeh-i âşinâya söz mi geçer
İderse kâse-i deryûze çeşmini hûbân
Gubâr-ı râhı olan tûtiyâya söz mi geçer

Neler ehl-i dile ol şûh-ı bîgâne-nevâz eyler
Bana nâz ü tegâfül itmez agyâra niyâz eyler
Yanında i‘tibârı zülf ile ‘âşıklarun birdür
Ne denlü hâksâr itse o denlü ser-firâz eyler
Hirâsân olmasun n’itsün gönül kim âhû-yı çeşmi
Hadeng-i gamze-i sayd-efgeninden ihtirâz eyler

Dürûg-ı va‘delige yârun ihtiyârı mı var
Şehîd-i gamzesi çok birinün mezârı mı var
Dilün şikâyet-i bî-gâyetinden incinme
Sözinde merdüm-i dîvânenün karârı mı var
Dir âhara beni benzetme sana görinürem
Kinâye söylemeden gayri bana kârı mı var

Şerer-i pervâne âh-ı şu‘le-sûzumdan habersüzdür
Kıyâs eyler ki berk-i âteş-i gayret esersüzdür
Sevâd-ı merdüm-i çeşm-i perî rüyâna nâz eyler
Egerçi sürmeveş cânâ şeb-i ‘âşık sehersüzdür
Niçün gâhî hayâlün itse de teşrîf eglenmez
Harâb-âbâd dil-i vîrânedür ammâ hatarsuzdur