Kime hem-sohbet idün bezmde yârun kim idi
‘Aceb ârâstesin âyînedârun kim idi
Kayd-ı reftârdan âzâde iken serv gibi
Lâübâli sebeb-i geşt ü güzârun kim idi
Şem‘-i rûyundan alur bûy-ı per-i sûhte-i dil
Söyle pervâne-i bî-sabr u karârun kim idi
Giriftârun biriyle bir nefes yâr oldugun var mı
Meger cânâ senün senden haberdâr oldugun var mı
Dilün esbâb-ı hüsnünden dahı hˇ âhişleri çokdur
Ne mümkün sîr-i çeşm olmak tama‘kâr oldugun var mı
Ne lutfun gördi ehl-i dil senün ey çarh-ı dûn-perver
Cefâkâr oldugun çokdur vefâdâr oldugun var mı
Çeşmümde cûş-ı girye-i tûfânî-i ebed
Gönlümde şevk-ı bî-ser ü sâmânî-i ebed
Ey ‘aşk fikr-i dîde-i giryânum eyle kim
Derd ü gam oldı sînede zindânî-i ebed
Sevdâ-yı vasl-ı yârdan oldı nasîbimüz
Fikr-i muhall u ser-be-girîbânî-i ebed
‘Ayşdan bîgâne itdi cism-i bîmârun gamı
Yakdı dil ‘işret-kühen bu köhne dîvârun gamı
Çâk çâk eyler dil-i sayyâdı mânend-i kafes
Fikr-i âb u dâneden sayd-ı giriftârun gamı
Meşrebüm budur riyâsuz söylerem yegdür bana
Bî-vefâ dildâr vaslından vefâdârun gamı
Fezâ-yı bâg-ı hazân u bahâra erzânî1a
Gülün girişme vü nâzı hezâra erzânî
Hemân bu bezmde pervâne oldugum kaldı
Zamâne itdi mi kemter şerâra erzânî
Bu sâz u ‘acz-ı güneh şûy-ı mey-keşâne-sezâ
Vakâr zâhide zâhid vakâra erzânî
Dil esîr olur ıztırâbdan hâlî 1a
Olursa zülf-i bütân pîç ü tâbdan hâlî
Felekde âh-ı ciger-sûz eksik olmaz hîç
Bu hâne olmadı bûy-ı kebâbden hâlî
Meger o rû-yı ‘araknâki gördi gülşende
Ki gonçe şîşesin eyler gül-âbdan hâlî
Yine mest-i şarâb-ı bed-gümânîsin nedür aslı
Girîbân-çâk sâz-ı mihrbânîsin nedür aslı
Leb-i meygûnun itmiş şevke-i bî-hûde şûr-engîz
Nemek-âmiz-i âb-ı zindegânîsin nedür aslı
Gazâb ebrûlarun şemşîrine virmiş ‘arakdan âb
Kimünle müsta‘idd-i hûn-feşânîsin nedür aslı
Husûl-ı kâmda hîç bulmadum ferâgatumı
Veliyy-i ni‘met idinsem n’ola kanâ‘atümi
Senünde dîde-i mihr ü mehün ziyâsuz olur
Felek itürme benüm Yûsuf-ı ferâsetümi
Dürûg-ı sâhtesine inânma agyârun
O şûh duydı gibi gâlibâ sadâkatümi
Âhum felegi hâk ile yeksân idemez mi
Ehl-i dile bu müşkili âsân idemez mi
Eşküm görüp ol şûh n’ola itse tebessüm
Bu âb-ı revân bir güli handân idemez mi
Çeşm-i siyehün dehri harâb itdügi yerde
Gönlüm gibi bir gûşe-i vîrân idemez mi
İtdi dil şîfte bir şûh-ı sitemkâra beni
Ki dutar ikide bir hançer-i âzâra beni
Şimdi bakmaz yüzüme nâz ile ammâ evvel
Mübtelâ itmiş idi yalvara yalvâra beni
Kanda ben kanda reh-i savma‘a zâhid degülem
‘Ârifem gûşe-i meyhânede gel ara beni
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!