Agah Şiirleri - Şair Agah

Müyesser oldı haşr olmak bu gün ol serv-kâmetle
Bî-hamd’illâh karîn oldı du‘â âhır icâbetle
O şûh ile zebândân-ı nigâh olmak ne mümkündür
Ki hergiz mahrem olmaz gûşe-i çeşmi işâretle
Hele seng-i cefâdan gam degül hâtır-şikest olmak
Dürüst itseydi bâri mûmiyâyı istimâletle

Tamâm olur gam-ı bî-intihâ da vaktinde
Olur güşâde gül-i müdde‘â da vaktinde
Sadâkat üzre degül her işün senün de sana
Olur ki kâzib olur iştihâ da vaktinde
Vefâ idersen eger eyle her zamân hoşdur
Egerçi hûbdur ey meh cefâ da vaktinde

Şâhid-i sebzvârdur gonçe
San garîbü’d-diyârdur gonçe
Parmagın nergisün gözine sokar
Tıfl-ı ‘ismet-şi‘ârdur gonçe
Gonçe hasb olmanun bilür feyzin
Gülşenîlerle yârdur gonçe

Hasedüm yok felegün sâgar-ı peymânesine
Düşeli pîr-i mugânun der-i meyhânesine
Gûşe-i hicrde tenhâ hased ol ‘âşıka kim
Reşk ide ebr anun girye-i mestânesine
Mübtelâsın nesine diyü su’âl eyler isen
Leb-i pür-handesine tarz-ı levendânesine

Nigehî ‘arbede-cû cünbüş-i müjgânı ile
Çekişür çeşm-i siyeh mesti girîbânı ile
Çoklarun çâk-i girîbânına olurdı sebeb
Beni pâ-bûse şerîk eylese dâmânı ile
Kalmadı hˇ âhişimüz meyve-i vasla cânâ
Bizi seyr itdi gamun ni‘met-i elvânı ile

Hem-dem ol nev-reste zevk ü sohbetin bilmezlere
Nâzenîndür kadr-i nâz ü ni‘metin bilmezlere
Bir per-i pervâne yanmak denlü germ olmaz bana
Şem‘-i bezm-ârâ iken germiyyetin bilmezlere
Hûn-ı dil nûş itmege râzı degülsen ehl-i dil
Mey virürsen bâdenün keyfiyyetin bilmezlere

Kim ola devlet-i pâ-bûsuna mecâli ola
Meger ki sûret-i bî-cân-ı nakş-ı kâli ola
Hased o ‘âşıka kim pîr-i sâl-hûrde iken
Felekde gün gibi bir şûh-ı hurde-sâli ola
Virür mi sâkî-i devrân bu köhne meykedede
Bana piyâle-i ‘işret meger ki hâli ola

Zülfüni sâlma ruh-ı âyîne-tâbun yüzine
Zulmdür harf-i hatâ çekme savâbun yüzine
Nev-bahâr oldı vü ben gam-zede meyden tâ’ib
Hacletümden bakamam câm-ı şarâbun yüzine
Peykerüm sâye-sıfat öyle za‘if olmış kim
İrmez âsîb eger düşse habâbun yüzine

Tıfldur bilmem bana cânân ola yâ olmaya
Terbiyetle ol perî insân ola yâ olmaya
Minnet-i huşk ey tabîb-i bî-mürüvvet tâ-be-key
Merhemün yâ derdüme dermân ola yâ olmaya
Girye-i pîrânemüz yâ nef‘ ide yâ itmeye
Gevher-i eşküm dür-i dendân ola yâ olmaya

Revâdur olsa dile ârzû-yı vuslat telh
Gam-ülfetem ki olur bana câm-ı ‘işret telh
Bu bezmgehde o zehr-âba-nûş-ı ‘ısyânam
Ki düşse ‘aksüm olur âb-ı bahr-ı rahmet telh
Devâ-yı derdüme sa‘y itme ey Mesîh-nefes
Meşâmm-ı cânı ider gelse bûy-ı sıhhat telh