Agah Şiirleri - Şair Agah

Meşşâta-ı ‘arûs-ı cihândur sabâh-ı ‘îd
‘İşret-fezâ-yı pîr ü civândur sabâh-ı ‘îd
Mahv-ı nazâre olsa n’ola çeşm-i kudsiyân
Pîrâye-bahş-ı hüsn-i bütândur sabâh-ı ‘îd
Pürdür sadâ-yı bûseden ol denlü gûş-ı dehr
Ger savt-ı bülbül olsa girândur sabâh-ı ‘îd

Kankı sâkîden şarâb-ı nâb nûş itdük yine
Kim dili âmâde-i cûş ü hurûş itdük yine
Şîşe-i nâmûs-ı takvâyı şikest itsek n’ola
Tevbe-i rüsvâ vü ‘aşkı mı fürûş itdük yine
Fârig olduk güft  u gû-yı nâsıh-ı bî-derdden
Biz ki mînâ penbesin sîm-âb-ı gûş itdük yine

Beni germ-i temâşâ itdi bir şûh-ı hatt-âverde
Ki yâd-ı hattı âh eyler nigâhı dîde-i terde
Yine ruhsâr-ı yâra benzemez hüsn ü letâfetde
Gül-i hurşîd olursa gülşen-i cennetde perverde
Dür-i dendânınun vasfında yârun güft (u) gû sıgmaz
Şinâverlük belî mümkün degüldür âb-ı gevherde

Humâr-âlûdeyüm terk-i mey ü hum kanda ben kanda
Bu rüsvâlukla fikr-i ta‘n-ı merdüm kanda ben kanda
Eger ben gördügüm gerdûn u baht u tâ-be-sâmândur
Eser-kârî-i sa‘d ü nahs-ı encüm kanda ben kanda
Nihâl-i serv-i bîd-i dehrden maksad temâşâdur
Bu hissetgâhda yoksa tena‘um kanda ben kanda

Ne lâzum dâd-hˇ âh-ı hicre dâmân-ı amân elde
Yeter çâk-i girîbân hüccet-i cevr-i bütân elde
Şikest eyler dil-i sad-pâre-i ‘âşık gibi efsûs
Kimi kim görse çarh-ı sifle câm-ı erguvân elde
Karâr itmez ser-i Mecnûnda da murg-ı dil-i ‘âşık
O murg-i rişte ber-pâdur ki eyler âşiyân elde

Kâ’ilüz cevr ü cefâya yâr yârümdür dise
Dâ’imâ ‘uşşâka nâz ü şîvekârumdur dise
Sâyeveş bilmem ne düşmüş dil o şûhun pâyına
Kâşki bir zerre hâk-i reh-güzârumdur dise
Şûr iderdi ‘âşıka âzâdelük zevkın harâm
Beste-i zencir-i zülf-i tâbdârumdur dise

Kemâlimüz de mi yok lutf-ı rûzgâra göre
Yeter bu neşv ü nemâda bu i‘tibâra göre
Eser-nümâ dil-i sad-pârenün figânı da yok
Sadâsı çıkmadı bu câmun inkisâra göre
Zamâne gülşen-i îcâda bâgbân olalı
Zuhûra gelmedi bir serv-i kadd-ı yâra göre

Gördi tahammül eyleyemez ‘aşk dâgına
Pervâne düşdi dün gice şem‘ün ocagına
‘Âşıklarun figânı dahı bî-eser gibi
Az kaldı kim gülün gire bülbül kulagına
Bir hˇ âhişe karârı mı var bî-karârınun
Bin kerre düşdi bûse elinden ayagına

Mey-hoşdur eger serv-i gül ü bîdi de olsa
Def‘-i gam içün neşve-i câvîdi de olsa
Tâ gonçe-i dil olmaya sad-pâre açılmaz
Bu bâgun eger bir gül-i ümmîdi de olsa
Çarhun nice bir nûş idelüm zehr-i cefâsın
İl ‘âleme benzer hele hurşîdi de olsa

Agyâr görmesün meded ol sîm-sîneyi
Gösterme her gedâya görünmez hazîneyi
Zülfinde var iken dil-i güm-geşteye gümân
Gördük dehân-ı yârı itürdük karîneyi
Hâtır-şikendür ol meh ü sen şîşe dil sakın
Ugratma seng-i hâreye ol âb-gîneyi