Agah Şiirleri - Şair Agah

Zuhûr itmiş hat-ı müşgîn degül tarf-ı ‘izârından
Görinür dûd-ı hâl-i ‘anberîn âteş kenârından
Derûn-ı dilde pinhân itdügüm tîr-i cefâdur hep
Bu müjgânlar ki çıkmış çeşm-i pür-hûn cûy-ı bârından
Beni görse bu rüsvâlukla ger dâmân-ı sahrâda
Çıkar Mecnûn girîbân-çâk âgûş-ı mezârından

Fitne âguşte niçün çeşm- füsûn sâzından
Sîne sad-çâk-ı kazâ gamze-i gammâzından
Bâde müştâk-ı mülâkât-ı leb-i meygûnı
Sürme mahrûm-ı temâşâ nigehi nâzından
Kanda ben kanda hem-âgûşı serv-i kaddün
Ki kalur fâhte-i kûtâhî-i pervâzından

Dil esîr-i zülf-i cânân oldugı çün neylesün
İtdügi işden peşîmân oldugı çün neylesün
Seng-i cevr-i bâgbândan sanki hâr üstündedür
Bülbülün seyr-i gülistân oldugı çün neylesün
Rûzî-i ehl-i suhan şakk-ı kalemden dâdedür
Ni‘met-i dünyâ karâvân oldugı çün neylesün

Dil güft [ u] gû-yı turre-i dildârı açmasun
Maksad dırâz olur suhan-ı mârı açmasun
Yâ hâne-i selâmeti der-beste eylesün
Yâ mâcerâ-yı dîde-i hûn-bârı açmasun
Her gül nesîm-i âh ile bir gird-bâd olur
‘Uşşâka bâgbân der-i gülzârı açmasun

Teşneyem la‘l-i leb-i cânâna itmem ser-fürû
Hızram ammâ çeşme-i hayvâna itmem ser-fürû
Sâgar-ı zerrîn-i mihr ü mâhı alsa destine
Çün sürâhi sâkî-i devrâna itmem ser-fürû
Katre-i nâçîzem ammâ evc-i rif‘atdür yerüm
Dürr-i yektâ itse de ‘ummâna itmem ser-fürû

Rumûz-ı ‘aşkdur âsân edâ degüldür bu
Ko lâf-ı dânişi zâhid riyâ degüldür bu
Bahâr-ı hüsn geçer gülşen olmadın hurrem
‘İnânı elde mi reng-i hınâ degüldür bu
Fütâde olmayıcak kâh gibi geçmez ‘aşk
Hilâli cezb idecek kehrübâ degüldür bu

Revâdur eylese def‘-i elem nevâ-yı sebû
Ki cûş-ı bâde-i gülfâmdur sadâ-yı sebû
Safâ-yı meclis-i rindân bî-ser ü pâdur
Tehî bulunmıya deyr-i mugânda câ-yı sebû
Şikest-i tevbe içün seng-i hâreden kalmaz
Egerçi âteş ü âb üzredür binâ-yı sebû

Hat-âver oldı o şûh-ı girişme-sâz bana
Bu berg-i sebz kadar olmaya niyâz bana
Ne şîşeyem ne sebû-yı meyem ne âyîneyem
Düşer mi seng-i melâmetden ihtirâz bana
Nasîb-i ehl-i suhan kat‘-ı râhat olmakdur
Bir oldı şakk-ı kalemle dehân-ı kâz bana

Alsa sâkî eline nâz ile tâbende kadeh
İder ehl-i dili pâyîne ser-efgende kadeh
Ayagın öpmege nevbet mi deger rindâna
Sahn-ı meyhânede oldukça hırâmende kadeh
Ref‘ olur âyîne-i dilde olan zulmet-i gam
Meh gibi böyle tulû‘ eylese her kanda kadeh

Egerçi zulmet-âlûd-ı günâham yâ Rasûla’llâh
Senün nûrunla reşk-i mihr ü mâham yâ Rasûla’llâh
Bu gülşende n’ola şâd-âb olursam ebr-i feyzünden
Degülsem gül yine kemter giyâham yâ Rasûla’llâh
Dü-‘âlemde bana sermâye-i rif‘at bu besdür kim
Ser-i kûyunda ednâ hâk-i râham yâ Rasûla’llâh