Agah Şiirleri - Şair Agah

Huzûr-ı yârdayuz kîl ü kâlimüz hoşdur
Zamâne hâlimüze korsa hâlimüz hoşdur
Alur vebâlimüzi nakd-i zühd ile zâhid
Bu bey‘gâhda benzer vebâlimüz hoşdur
Hayâl-i yâr ile nâzik hayâl söylenürüz
Miyân-ı ehl-i suhanda hayâlimüz hoşdur

Her ciger sûhtenün sen gibi cânânı mı var
Ya meger her felegün bir meh-i tâbânı mı var
Hüsn bir gevher-i nâ-yâbdur ey sâde zamîr
Her zamân el mi virür la‘l-i lebün kânı mı var
Bezl-i erbâb-ı safâ ni‘met-i dîdâr yeter
Hâne-i âyînenün âbı mı var tâbı mı var

Hançer-i nâzı eger böyle miyânında kalur
Çok benüm gibilerün bî-hûde kanında kalur
Degse dâg-ı dilüme merhem içün dest-i tabîb
Haşre dek yanmadan engüştî dehânında kalur
Seni de bend idecek zülf-i perîşân bulunur
Sanma ey meh kişinün itdügi yanında kalur

Gönülden âh-ı pey-â-pey keder ‘alâmetidür
Bu tünd-bâd yine bir haber ‘alâmetidür
Nühüftedür leb-i pür-handesinde meyve-i vasl
Şükûfe nahl-ı ümîde semer ‘alâmetidür
Kilîd-i subh-ı sa‘âdet figân-ı ‘âşıkdur
Ki âh u nâle-i bülbül seher ‘alâmetidür

Âteş-i cân-sûz-ı dil peymâne-i sahbâ yeter
Merhem-i dâg-ı mahabbet penbe-i mînâ yeter
Ey gül-i nev-reste olma hem-dem-i her bü’l-heves
Müdde‘â ger şöhret-i hüsn ise bir şeydâ yeter
Dâm u dâne hâcet olmaz murg-ı dil teshîrine
Gûşe-i ebrû ile ey şûh bir îmâ yeter

Düşmez ey gül her has ü hârıyla hem-demlük sana
Âb-ı hayvânsın degül zî-bende şebnemlük sana
Nice itsün mihrbânluk iltimâs üftâdeler
Sâye gibi olmayınca sende âdemlük sana
Ne güdâz ister ne sûz ister zer-i kâmil ‘ayâr
Sende kemlük olmasa itmez felek kemlük sana

Bana bîgâneligi gâyet-i ‘ismetdendür
Böyle inkâr-ı mahabbet de mahabbetdendür
Gül-i hurşîd de yokdur bu letâfet bilsem
‘Acabâ verd-i ruhun gülşen-i cennetdendür
Gâh mahbûb-perest olmada gâh bâde-perest
Dil-i dîvâneyi bilmem ki ne milletdendür

Zerre denlü derd bulmak güc devâdan çok ne var
Sen seni işkeste göster mûmiyâdan çok ne var
Râh-ı ‘aşka sâlik isen reh-nümâ yerden biter
Hem-‘inân tevfîk olursa nakş-ı pâdan çok ne var
Çeşmimüz hâk-i reh-i dildârı eyler ârzû
Yoksa bâzâr-ı cihânda tûtiyâdan çok ne var

Agyâr ile o âfet-i cân gitmek üzredür
Dilden hayâl gibi nihân gitmek üzredür
Bir gonçe kalmış idi bisât-ı çemende hayf
Mânend-i şebnem ol da hemân gitmek üzredür
Hâtırda ârzû-yı vedâ‘ oldı sûhte
Ol denlü yâr-ı germ-‘inân gitmek üzredür

Harîs-i devlet eger evc-i câha düşmişdür
Yakîn ki hüsn-i rızâsıyla çâha düşmişdür
Safâsı oldı füzûn hatt-ı sebzden yârun
Bahârun âb u hevâsı o mâha düşmişdür
Senünde ey dil işün râst gelmedi kaldı
Ki kâr bir sanem-i kec nigâha düşmişdür