Bir güzel gördüm ben çukurovada
Bilmem ki melek mi yoksa huri mi?
Dedim ki sert basar biri ovada
Yürürken yerleri salladı sanki.
Üşümüş acelyalar,boynunu bükmüş cuha
Sessizden bekliyor sabahı gardenya
En erken saatindeyiz sabahın anlamlı
Ulvi bir havada göğe yükseliyor dua
Toplumda bir çok değerli olan insanlar vardır, birde bizlerin değer yükledikleri vardır.
Asıl sorun değeri üstünde olmayan insanlara hayali değer yüklemektir. İşte problem ve anlaşmazlıklarda orda başlar.
Değer yüklenen insanlar gerçekten kendilerini, verilen değer ederinde sanırlar.Ancak verilen değer ölçüsünü kaldıramazlar.O zamanda bu insanlar olduklarından farklı davranmaya ve
Kendilerine değer verenleri küçümsemeye başlarlar.O zamanda beklentiler boşa çıkar.Onun için kişilere olduklarından fazla değer vermemek gerekir.
İki minik fare bir değirmene dadanmış.Yaşlı değirmenci ne zaman değirmene gelse un çuvallarının ağızlarını kemirilmiş bulurmuş.
Çok kızmış değirmenci dayı.Gitmiş farelerin anne babalarını bulmuş.Demişki bu minik farelerinize bir nasihat verin.Yoksa bu işin sonuçlarına ben karışmam demiş.
Farenin babası gevrek gevrek gülmüş
--Biz fareyiz,fıtratımız böyle.O yüzden çocuklarımızda böyle demiş.
Herşey değişsede, yüreğinizin içerisinde ki sevgi
Dolu o kalbleriniz var ya... O değişmesin yeter. O ilk günkü güzelliğiniz, zamanın acımazlığına uğrasa da
Sizin var olma gerçekliğiniz bütün değişim rüzgarlarının önüne çok büyük bir set kurar, biliyorum.
Değişerek dünya yokluğunun girdabına kapılacağımızı farkındayım. Ama dünyamızın bir an bile olsa güzelleşmesi uğruna yüreğine çicekler ekmiş, var olmasının yeterli olduğu insanların, değişseler bile güzelliklerinin bütün güzel insanları
DEJAVU
Hep aynı melankoli... Hayaller, ulaşılınca sönen arzular ve yine,yeniden hayaller. Bitmek bilmeyen insan arzuları. Ama gerçek olan dejavu.
Hep aynı yolların yolcularıyız aslında.Birimiz önce
Geçerken aynı yollardan diğerleri o yollardan geçmeyi hayal ederler.Yalnızca yanında yürüdükleri yolcular farklılaşır.
Onu her yerde görmek mümkündü. Şalvarı yarıya kadar düşük, burnunda göğ bir sümük, elini açmış hep para isterdi. Sen on lira versen bile o hiç almak istemezdi. Çünkü bir liradan başka para nedir bilmezdi.
Ona, deli emin derlerdi, öyle bellenmiş ti bir kere o bizim köyün deli eminiydi. Ailesi kimdi, nereliydi? Kimse sormazdı, merak dahi edilmezdi. Nerde yatar, ne yer, ne içerdi? O kimsenin derdi değildi. İki kafa bulmak, bir eğlenmek işte bu bizim deli emindi.
İlk hasta olduğunda akıl hastanesine götürmüştü babası, hastane içindeki düşünen adam heykelini görünce çok korkmuştu. Öyle ya düşünmek nasıl bir eylemdi? Sahi bu adam neden buradaydı yoksa o da kendi gibi deli miydi neydi? Komşuları ”Önce çok iyiydi bu deli, Anası kafasına vurduydu tasla “ondan mı acaba ondan mı ki? Diye hep söylenirdi. Ana, baba hak getire!
Kimse kalmadı onlardan geriye. Deli emin aralarda dilenirdi. İşte böyle başıboş gezer, eğlenirdi. Bir ekmek sever birde helvayı çok iştahlı yerdi. Karnı doyduğu zaman emin çok güzel olur, bayağı düzelirdi. Herkes onunla mı eğlenirdi yoksa o mu herkesle eğlenirdi? Bunu kimse bilemezdi.
Zaman geçip, yaşlanırken herkes o halâ dünkü deli emindi. Zora geldiği zaman çok kişi onun yerinde olmak ister, “ne güzel ekmek elden, su gölden "diye söylenirdi.
İçimde bir ses var dünden menzilli
Sus desem susmuyor deli midir ne?
Gözümün önünden geçen resmini
Yırt diyom yırtmıyor deli midir ne?
Kurduğum iyi niyet düşleri, beni yalnız bırakmayın.Size bağlı dik durmam, huzurlu yaşamam, size bağlı yaşarken iyi bir insan olmam.
Çok zordur biliyorum, kötülerle bir bahçede gül dermek, çok zordur biliyorum,kötülükler
İçerisinde delirmemek.
Halbuki o kadar geniş ki bu dünya, halbuki herkese yeter sana, bana ve ona.
İÇİNDE DEĞİLSİN HİÇ BİR ŞEYİN
İçinde değilsin hiç bir şeyin
Dokunamadığın.
Dokunabilirsin kulaklara
Melodisiyle sesinin
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!