Adem Uysal Şiirleri - Şair Adem Uysal

İstemem alın,
Bana verdiklerinizi,
Haydi alın öğrettiğiniz,
Yalan yanlış bilgilerinizi.
İdeallerinizi ilkelerinizi.
Hepsi sizin olsun.

Anam, anam garip anam,
Nasıl özledim, anlatamam.
Aslında sen, kanatsız bir melektin,
Masal anlatırdın, her gece başucumda,
Işığı söndürmeden önce, beni öpüp koklardın.

Acıkınca kalır naçar,
Karnı doyar dehşet saçar.
Zor görünce hemen kaçar,
Çözemedim ben insanı.

Çok düşündüm gündüz gece,

Kanın kaynıyor, biliyorum,
Belki sözlerimi duymayacak,
Ciddiye almayacaksın.
İyisi mi sen önce,
Farkına var kendinin.
Sen sıradan değilsin,

Bazıları ad,
Bazıları adavet,
Bazıları adalet peşinde,
Ya siz?

Bazıları ay,

İkide bir pardon diyor,
Bilmediğin otu yiyorsun.
Afedersin desen,
İncilerin mi dökülür?
Beyefendi demek varken,
Neden mösyö diyorsun?

K aç müslüman var, hani bana gösterin,
U zayın derinliklerine seyahat eden, bilimsel araştırmalar yapan.
R uhlara nüfuz edip, gönülleri fetheden,
A h, nerede o islam bilginleri? Fa'rabi, Biruni, İbn-i sina...
N e oldu bize, ölü toprağı mı saçtılar üzerimize?
İ badetten ibaret değil ki islam, okuyup öğrenin diyor yüce Kur'an.

Adam olmaz bunlar,
İsteseler de, olamazlar.
Sittin sene geçse,
Yine olmazlar.
Adam yerine konulmadan,
Nasıl adam olsunlar.

Tarih, onbeş mayıs, bindokuzyüz ondokuz,
Saat altı suları,
Ege'ye ayak bastı, yunan orduları,
İşgal ediliyordu, ülkemin toprakları.
Acı haber tez yayıldı,
Anadolu'dan duyuldu.

Aç gözlü nefsimi aldım karşıma,
Herşeyi anlattım inceden ince.
Ne geldiyse o getirdi başıma,
Beni dinliyordu güya kendince.

Artık benden bir şey isteme dedim,