Adem Uysal Şiirleri - Şair Adem Uysal

Sayılı gün gelir geçer,
Boş oturma, hazırlık yap.
Yükü saran elbet göçer,
Ahiret var hazırlık yap.

Birgün sen de gideceksin,

Pişmanlık

Ah
Vah
Eyvah
Bugün yarın

Tükenmeye mahkumdur, günü birlik sevdalar,
Çekilen her sevdanın, elbet bir bedeli var.
Bana sevda demeyin, sevda beni yaralar,
Şu benim deli gönlüm, gerçek sevdayı arar.

Sevda ile uçarlar, gökyüzünde turnalar,

Yatıp kalkıp, hayal kuran,
Boş işlere, kafa yoran.
Eli kolu, bağlı duran,
Duyarsız, bir toplum olduk.

Dünyayı, tozpembe gören,

Elindeki iğneyi,
Düşünme hiç,
Batır hemen sağa sola.
Beklemeye gelmez,
Bu işlerde olmaz mola.
Yahu şu iğneyi,

Akşam olup el ayak çekilirken, yavaş yavaş sokaklardan,
Yalnızlığım beni izler karşı kaldırımdan
Bir hüzün çöker üstüme nedendir bilmem
Olanları bir sır gibi saklarım, kimseye söyleyemem.
Bizimki emin olunca sokağın boşaldığından,
Bir kuş gibi süzülüp girer odama, açık duran penceremden

Yürekler vardır, kuş yüreği gibi,
Korkak ve ürkek.
Yürekler vardır, mangal gibi,
Korku nedir bilmez, asla pes etmez.
O yürekler olmasaydı,
Kim alırdı İstanbulu,

Armut'un sapı,
Üzümün çöpü, dedik yıllarca.
Ne armut yiyebildidik, ne üzüm,
Armut'un olgunlaşmasını,
Üzümün helva olmasını bekledik.
Yorulmak istemedik,

Cenneti al sağ yanına,
Cehennemi sol yanına.
Dur Allah'ın divanına,
Tekbir ile kıl namazı

Beytullah'ı karşında bil,

Dinleyeni cezbeden,
Düşünmeye sevkeden.
Gönülleri fetheden,
Kur'anımız var bizim.

Bilime teşvik eden,