çığlığını ömrüyle gönderen
sensin açan tomurcuk bugün
budansada yer yer kollarımız
şafak umutlu
biz umutlu
kalbimin fay hattına inşa edilmiş sevdan
yokluğun artçı gidişin felaket oldu
şimdi en ufak özlemlere ayrı bir yelkenli açılır
ve bir ben çukuru eklenir
kırılan her umuda
...
tek
tip
olacaksın
ikincisini karıştırıyorum
hele bir tanıyayım kendimi
ayak uydurmak kolay çevreye
çiçeksiz bir şehir sevgili...
betonlaşmış kent değildi
temelden şaşmış
kalbinin merhamet yerinde
kaybetmeye kum taneleri gibi düşerken
kan kırmızı bulutlara
masmavi dalgalara
hırçın,
vurgun ve öfkeye kesen
belalı umutlara
gidin sorun
kelebeklerimizi çaldılar dünyalarına
bir ömür nasıl kanatlandıracaklar düşünüyorum
küsecek renk renk pulları
suda mavi gözde yeşil yanacak
_bundan 53 yıl önce bir gün,Rosa PARKS adlı siyah bir kadın
'' artık canıma tak etti '' dedi ve otobüste beyazlara yer vermeyi reddetti.
O an,sivil direniş tarihinin şanlı bir sayfasını çevirdiğinin farkında değildi. elbet
kuşkularını ince ince bir tohum düşer bin tohum verir fikriyle umuda dönüştüren ''mecbur adam''
İnce Memed gibi..._
artık sebep kalmaz
çarpması için kalbin
neyi değiştirir çalışsa
durmaksızın beyin
sen yoksan
uzaksan morimor
_ilkkar çiçeğime_
demek dizlerine değdi çocuklarım
(g) örebilseydim...
gönderdiğin çiçek resimlerini ektim
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!