insanlar yaşarken korkar oldu COMPENYERO
bir ananın acılar karşısında ne düşüneceğini
çok kere de ben düşündüm
o sisli bakışlara bakıp ondan habersiz
canım çok acırken hep sen dokundun omzuma
yıllardan sonra uzaklardan
umulmadık bir anda
ansızın
çikıp gelecek
gelip aynı yüz ifadesiyle
kapıları dövüp
alışılmamış bir soluksun
başka başka baharlar
dikkat et kaybolursun
yabancısın bu aleme
geçince bahsin dillerde
neye kime göreydi zaman
debreşirken sarnacında anıların
an an eksilirdik
her çekilişinde boncuğu tesbihin
sanma ki sensizdi sensiz yaşanan
sanma ki paramparça ve esrik
yanağımı pencereye yaslayıp
her baktığımda yüzüne
demir parmaklıklar değdi
tenime
başını çevirip göresin diye
o yollara dönüyorum
ellerimden tuttuğun yollara
çektim SABRIN SON BONCUĞUnu...
yağmurların olsun diye
AÇELYA
_şairler yalan söylemez
bak ŞAİRler diyorum_
kapalı sokaklarının kapısı
doldurduğu güne başka yüzle çıkıyor dolunay
daha bu sabah uykudan uyandım
ölüyor her gecen an çocuklar
sorgusuz
sualsiz
bir anda
bir çınarın düşüp
yeri sarsdığı gibi
_
eğer sen isen aşk beni eğit,eğer ben isem bana dön!
__
ne yitiriyorum gerçeği ne de istediğimi alıyor
kalıyor hayat akışında
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!