_ yasakladığın sokaklardayım
işte şu duvar kanattığım inancımdı;
içerde ki sözüm
bir sonsa istediğin al senin olsun
Günese bakip üsüyerek _
_taşıyorum bu nasıl sabırdır
öğrendimse kimden bağışlasın
kefensiz geliyorum susacaksın_
1 eylüldü
gökte beyaz iki güvercin
.... ve ben sana ateşin suda parlaması diyorum...
/seni ne kadar sevdiğimi
ben bile bilmiyorum.../
güneşe aldanma
gözlerim ne anlatır sana
sözlerim ne anlatır
katran gecelerde dillenen duvarlar
sabahları ne anlatır
kabulumdür herkesin hatası
yokluk, hiçlik, ölüm
üşür içimde yaşarım herşeyi
yaşarım geçmiş bir anı ellerimi çekip
çamaşır toplarından
sana şimdi ne kadar bağırsam sesimin içimde yankılanacağını biliyorum.beni tanıdığını hissettiğimden kısaca,şimdi evren kadar yorgun olduğumu söyleyeyim.tartışma konusu olmaz,sana olan dipsiz tutkum.soluksuz olduğumu,yüreğimde taklaya duran güvercinlerin gürültüden kanayan kanatlarının sadasını duymadın mı! ? duymadın mı sıcaklığındayken gözlerimde biriken selin kapını çalışını! ? tekil olmak hergün ölmekti; yalınken dahi engin olmaktı asıl özgürlük.seni tanıdıktan sonra ben ne vakit tecrittim,ne vakit soyutlanmıştım başkalarınca?
sen olmasaydın yaşarmıydım sanıyorsun
sen olmasaydın yürürmüydüm
bölünür müydü şu gülüşüm karamsarlığına şu ellerde
sen olmasan
duy
_anısı ben olan_
sen çocuk düşlerim
dağların ardında ki gerçek
sakallarına nice gökkuşağı saklarsın
kimselerin göremediği,görüpte anlayamadığı
her sabah özgürlüğüne uyandı esaretim
tiradım gençliğimdi hapishanede
radikal olan yalnızca kafama koyduğumdu
son arkadaşsa ölüm
adınla başlar günüm
ve günlenir gecem adınla
sen yoksan paramparça bile değilim
bile değilim yalnız
beni nasıl anlıyorsun
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!