Adem Tok Şiirleri - Şair Adem Tok

yüreğimi boyayan sevdanı
bileğin kesilmeden kanının
damarlarıma karıştığını
anlatamam

yakamoz düşen çizgili yanağında

tüyleri ürpertiyor
iliklere kadar donduruyor
uzakdan görmek
yaklaştıkça beden terliyor
tüyler tutuşuyor
uçuşan gazlar süratle yol alıp

ne kadar çok benziyor çiçekler sana
tenin ne kadar çok benziyor dolunaya
bunlara baktığımda alışırım demiştim:
göremesemde seni

dolunaya baktım

seni
düşündükçe
bir
tırtıl
yüreğimde
bir

konuşan yalnızlığım sanma
kapat ellerinle gözlerini dinle

poyraz yüklü kıvılcıMlar değildi
getirdiklerin
özlemler sus

_seni nasıl sevdiğimi inadıma sor_

yine toprak kokuyor ellerin anne
yine bahar
yine nergisler açmış saçlarında anne
yine yıldızlar

gerçek sevi bende yoz eyleyende değil
bağlamaya aşığım
cana
canana
kirlenmemiş aşa
gerçek sevgi bende

seni yüreğime sarmışım
hasretini gözlerime
sözlerini hayallerime almışım
yine gelmedin dün gece

oysa daracık penceremden

uyanasın diye uyudum
mecburdum
sana vurgun;
'gibi'leri olmayan! ..

ya kıramasaydım zincirleri

beyin ölümü gerçekleşmeden
kalbi sustu...uzatılan yollara
(nedeni vardı! belki çamurluydu...) dönemedi
ne kötü ki O kısrak
koştuğu zaferleri denize dökemedi...