Adem Tok Şiirleri - Şair Adem Tok

kavgayla yaşamak
en güzeliydi emeklerimin
soluyanı sevmek
en yücesiydi değerlerimin

son ezgim olsun

/yaşasın sınırsız bir gökyüzü/

hep aynı beyazı görmek
neden (değil) di
belliydi...

sevda ettiğim yasaklar da
kelimeler kadar uzagız zaman gibi yalan
sevdim geç kaldın
ama geldin her seferinde

tadilattaydı belki o günler kalbin

-yine seni düşündüm
düşümün içinde-

seviyorum sözcüğü yetmiyor
içimdekini tanıtmaya
bu bir tutku

hanımelleri kokmaya başladı
erikler çiçek topluyor dallarına
dışarda hafif tebessümlü
ıslak bir ilkbahar
benim yollarda adımları bir kızın
oydu güneşsizliğimde

_yeşermek:
susamışlığıdır ölümün
samurayın bırakmamasıdır düşerken
kılıncını elinden

ölmek zamanının aslında burada

belki bir dal tutunmaya?

sen dışarda ettin sözünü
tutmadın
ben içerde tuttum
konuşmadım...

değişti vardiyasını yine yalnızlıklarım
yine uzaksın yine kanmezarında beklenti
farkında olmadanda geçebilirdin o sınırı
bekledim... olmadı...

değmeden ellerim toprağına

_suçumu bağışla bende bileyim dedim
demekle başlıyor herşey biliyorsun dedi_

sen hapishanedeysen eğer
bende dışarıda kendime bir hapishane kurarım
diyorsun

olan oldu
bulamadım
tüketmişsin
şu kurşunlar gibi suda
yenilmiş çiçekler açmışsın