Hiçbir adamın tanıklık edemediği göz yaşları besliyordum
Kuytu köşeler hep dolu, yer yok ağlayacak..
Sen seceresini tutuyordun ayrılıkların..
Hiç tükenmeyen kaleminle..
Cümle sonlarına nokta oluyorduk.
Bitiyordu hikaye..
Ben maviye boyuyordum gözyaşlarımı..
Ve her gece yağmur ağlıyordum..
Ne sanıyordun şehre boşalanı..
Sonra ilk bahar koyuyordum adını..
Çiçekler açıyordun hüzün dallarımda..
Dinlenmedim hiçbir gidişinde..
Dinledim..!
Bir şeyler anlatan sessizliğini dinledim..
Ve diledim..
Daha fazla acıtma istedim..
Hatırı kalır izler bırakıyordu bakışları
Son yolcu kadının..
Bak! ağlıyor içimdeki çocuk
Aldırma
Büyümüş..
Eşek kadar adam olmuş..
Senden doğma aşkım, bir gün dile gelip te,
Bizi neden terk ettiğini öğrenmek isterse
Yıllar önce öldüğünü söyleyeceğim..
Failini bilmediğim kadınların katlinde..
Benim tutsaklığım,
Gözüme değen bakışlarına yolladığım,
İmdat çığlıkları..
Sesim sana kulak ardı..
Bilmiyor muyum sanıyorsun?
Sonu olmayan bir aşkın çıkmazındaydık..
Çırılçıplak kalmıştık..
Tüketmiştik her şeyi tükenme noktasında,
Önce gözlerin vurur beni,
Yıkılır bütün şehir..
Kirpiklerim dökülür göz yaşlarımdan önce..
Gülüşün gelir aklıma
Yıkar geçer ne varsa..
Ağlayan ölüler gördün mü hiç?
Yanı başında..Yada köşe başlarında..
Dokunabilir miydin gözyaşlarına..?
Ağlar mıydın onlarla..
Teninde izi kalmış jilet kesiklerin oldu mu hiç..?
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!