Zeynep Ergün Şiirleri - Şair Zeynep Ergün

Yoksun.. Yok olsun yokluğun
Yürek senden yoksun..

Sevmek var olmakmış..bırakıp gitmemek..
Konuşmadan anlatabilmek..
her şeye rağmen ‘’Ben buradayım ‘’ diyebilmek..

Şarap, sen ve gece..

Şerefe aynadaki ben..
Şerefe..

Bu kadar alıştırma varlığına..
Arada bir git..
Bırak dağılayım yalnızlığımda..

Sonra gel toparlamaya..

''Dağ kokuyorsun’’ dedi adam,
Savururken kadın saçlarını..

‘’Seninde yalnızlık sinmiş üstüne git yıkan..’’

‘’O kadar kalabalık ki yalnızlığım,

Zaman, kan revan günlerin arasından süründürerek büyütüyor bizi
Takvim yaprakları çoğalıyor içimizde tepeleme..
Ne zaman cesaret edip baksam geriye,
Deniz gözlü kahramanına takılı kalır gözlerim,
Sudan bir hikayenin..
Takılı kalırım çaresiz sessizliğine..

Aşk, küçük bir çocuktu içimde,
Ne zaman gitsen, döneceğim diye kandırdığın..



Kayıp bir gölgeydin sen, zemheri gecelerin kalabalık sokaklarında

Unut beni,adım dökülsün dudaklarından yaprak yaprak
Hiç tanımadın farzet,unut bitsin bu azap.
Aldanma! çoktan çekip gitti Aşk.
Seni beklediğim kadar uzun değilmiş hayat.
Şimdi yeniden sevsen,denesek diyorsun,
Söyle! ne verdin ki ne istiyorsun?

Gecesi intihar kokan şehirde,
Sevdiğim her kadını dul bırakıyordu
Satır arası ölmüşlüğüm..


Nemli nefesini çekip alınca üzerimden Tanrı

Sanki hiç gitmemişsin de,
Arkamdan sarılıp korkutacak gibisin..
‘’Hadi bir şeyler anlat ‘’ diyişini duyacak kadar yakın sesin..

Hani diyorum ya,
Sen hiç gitmemiş gibisin..

Saat kaçtı geldiğinde?
Ben gidişini hatırlıyorum.
Hani odamın en hüzünlü yerinde,
Sen benden geçe..

Birde mosmor tekme izlerin göğsümde..