Zeynep Ergün Şiirleri - Şair Zeynep Ergün

Sen ısınıp duruyorsun da dinmiyor benim üşümelerim..
Yüzüm, aynadaki sen halim..


Ve bir kadın beni bekler,
Kendimi kaybettiğim yerde..

3 dakika demişti kadın..Sadece üç dakika ver bana..
Sonra gideceğim..Her nereden geldiysem oraya..


Maviye bir adım kalmıştı ki durdu adam..Soğuktan üşüyen ellerini cebine sokup son nefes çektiği sigarasını söndürdü ayakkabı ucuyla...

ADAM****

Farzettim; bir otobüse binip gittin...
Hiç gelmeyeceğin kadar uzağa gittin..
Hatta hiç var olmamışcasına gittin...
Fermanıdır devrik cümleler imparatorunun;

Gidenler de yalnızdır limanlar kadar
Yanan gemiler kül kokar..
Yanar kadınlar..
Adamlar..

Ve zaman dolar..

Rahme düştü budala sperm
Milyonda bir ihtimalle,
Övündü zaferiyle

Büyüyordu..
Büyüyordu..

Eğer ben şairsem..
Kağıtta sendin, kalemde..
Büyülü değildi hiçbir kelime,
Hele bir de eylülse..

Uçurum kenarından bakmak gibi hayata
Bir adım arkamda bırakmak gözlerini..


Sevişiyor içimdeki kadınlar,
Bedene bürünen acılarımla..

Ve adam akıtır damarlarıma zehiri..
Bu bedeni kurtarır mı artık elleri?

Senden gelen ölüm bile güzelde,
Ağlama payını bıraksaydın keşke,
Suçu olmayan gözlerime..

Şimdi bir iz gerek.
Yıllar sonra bile düşsen aklıma, içimi delip geçecek..
Geceler olmalı canıma kastedecek..
Ve şiirleri şairlerin..,
Unutana dek içirecek..

Bir şarkı gibi gidişin;
'' Mutlu ol iyi bak kendine,Ne olur gözüm arkada kalmasın ''...

Neden hala kalkmadı bu tren? ?
Bir an önce alıp götürsün seni.
Düşmek üzereyken yüzümdeki mutluluk maskesi,