Zeynep Ergün Şiirleri - Şair Zeynep Ergün

Her sevda,
Yalnızlığı da büyütür avuçlarında
Üç kişiyizdir her başlangıçta..


Sen gidersin..

Ağlıyordu.. İzlerken pencere kenarındaki kuşları..
Adım Bahar diyordu da bir tek o görmüyordu yüzündeki erken gelen kışı..

Saati hep 3 ü 10 geçiyordu..İlerlemese de olur, yeter diyordu tik tak ları..

Hikayeler anlatıyordu..hep aynı hikayeler..İlk kez anlatma heyecanıyla..

Geçilmiyor uykulara,

Bir ömür borcum varken sana..

Ayaklanmış vicdan

Acıtır mı içi boş yumruklarım..?
Canı yanar mı küf kokan duvarların..?

Dağılır dudak ucuna yapışan dualar..
Gölgesi düşünce yüzüne karanlığın,
Şair susar..

Sarılıp ağlardık
Acı sindikçe içimize..
Acılanırdık,
Sefil yalnızlığımız işlerken iliklerimize
Yaşlandık acılandıkça
Acı yaşlandıkça,

Kan kusuyordu kimliğim
Boşluklar içinde boğulan zihnim,
Unutturuyor adını.
Yüzünü silse de kör hafızam
Sıkı sıkı tutuyordum emanet ellerini
Yapışıyordum bıraktığına..

İki yitik aşkın kalıntılarıydı kıyılarımıza vuran
Kurtarabildiğimiz kadarını seviyorduk..
Geri kalanlara matem..

Hasret demliyorduk kör gözlerimizde..
Bendeki adamı özlüyordum,

Silmeli kelimelerden dudak izlerini..
Gözyaşları yanağa inmeden öldürülmeli..
Ey aşk!
Zehirde zıkkımda senden gelmeli..

Yüreğin birgün ararsa beni
Bir damla gözyaşınla süzüleceğim.
Sesin olacağım kelimelerin bittiği yerde
Ve gözlerinin daldığı yerde ara beni.

Aynada yüzün,

Hiç göremediler bendeki derinliği..
Gözlerimden öte bir şeydi..
Seçsem de en cüzamlı kelimeleri,
Dokunsalar incinirdim belki..

Korkular o derinlikte gizli..