Zeynep Beşen Şiirleri - Şair Zeynep Beşen

Allah (cc) bir nur yarattı,
nura aşk nazarıyla baktı,
nur aşka değdi
nurun kalbi (SAV) aşka geldi,

sevdikce sevildi

Uçucu yağlar,tiner kokusu.
Paslanmış demiirin imdat çığlığını duyamayanlar da var.
Dünya dönüyor.
İnsanlar önlerine bakmadan yürüyor hızlı hızlı yavaş adımlarla.
Sokak ortasında bir adama araba çarpar.
Kanlar ve kırılmış kemikler.

sonu olmayan her şeyin baş harfi.
sonu mechule varan bir nokta.
... tada gizlediğim bir dünya
belli belirsin bir şiir sin sevgili...

beni en çok boşluga savuran bir düşünce,

denizi bu kadar çok sevmemin nedeni sevgili,
bir anlıkta olsa seni aklımdan uzaklaştırdığı içindir.
gün geçtikce acı azar oldu içimde,
kollarım tutmaz sanki...

boğazımda düğümlerin sayısı her an fazlalaşırken

ey benim şems yanım
mevlana sözüm
bu kadar aşka baktırdıktan sonra
gitme

ey benim mevlana yanım

Seni unutmanın
Özlemekten zor olacağını kim bile bilir di ki..
Seni unutmak istemiyorum sevgili..
Seni sevmek istiyorum..

Her gün yenidenim ol/mak

Sonra
Bir bakmışsın gece olmuş
Gözlerinde uyku yok..
Gözlerin de o var;
Uykudan çok.
Kalbinde o atar..

en ıssız yer olan kalbinde açmayı istedim

olamadım

cesaretimi sonuna kadar kullandım

abla bana matematik oku,
şiirlerin uykuma kastı var!
her bir söz'ü',
uykularımı hiç acımadan katlediyor.
merhamet dediğin sanki onda hiç var olmamış gibi,
imlası bozulmuş bir ifade biçimi gibi duruyor.

ben zalim sem
sen anası oluyorsun
ey beni öksüz bırakan
beni bu hale getirende sen iken,
bu şikayet dilekcesi de ne!