Zeynep Beşen Şiirleri - Şair Zeynep Beşen

rıhtımını kaybetmiş bir gemidir kalbim.
aç kalbini kabul et beni yar.
daha fazla aramaktan yorulsun seni kalbim.
denizler dar gelir oldu bana.
kalbinin genişliğine beni kabul et sevgili.
sana dönsün yönüm.

bana seni unutturman lazım sevgili
en mutlu yanımdan dahi vuruyorsun beni

bana seni unutturman lazım sevgili
ekmeği boğazımdan aşırmıyor yokluğun

ben sen de yorulduğumu hissettim,
yorulduğumu hissettirdin
çöktüm dizim üstüne
kalkmaya bir mecal olarak brir sen vardı
onuda koymadın gittin

bir mektup gönderecek adres bile bırakmadın yar
uçurumları azmı sındında yar
kıta lara böldün ikimizi
bilemeyeceğim bir yerdesin şimdi

halini vaktini bilmediğimden

anla dedim beni anla.
dur diyorum, dünyanı başıma yık/ma,
ellerin deki hüznü koynuma bırakma,
unutma seni bana ben sevdirme dim Leyla..
mevsimsiz bir kışa terk etme gönlümü,
en derin sensizlikler de solarım ben yap/ma.

merhaba sevilen yine ben
yine sana seslenmekteyim
bu gün keyfimi bozamayacaksın
susmakla

kadeh kadeh senseizlik içtim;

sen tuta bilirmisin bu aklımı başım da.
gitmeden önce bunu bilmeliydin şems.
canım ki aşka adak edilmiş kurban
bayramım ol gel sen şems

özlemenin bile yetersiz kaldığı acılarım var,

ağzımın sustuğuna aldan ma;
ruhum feryadı figan içinde çırpınıyor.
yüzümün güldüğüne de aldan ma;
kalbim kendini parçalara bölüyor.

içim zılğıt

şimdi bir konuşsam seni
deli sanırlar.
bir anlatsam seni
taşa tutarlar.
bir baksalar sana
gözlerimle kör olurlar.

Alıştığımı sanma sevgili ,yokluğuna
sadece susmayı öğrendim,
öğrettin,bunca zaman dan sonra
gizlerken kendini bana her bakışın da
seni görmeden de seve biliyorum hatırla.