Zeynep Beşen Şiirleri - Şair Zeynep Beşen

ay gibi parlarken yüzün kalbime doğru,
uzağı ma düşmek mi idi sevgilim kısmetim
en derin sevdayı saklamış iken sana yüreğim.
maksatları tıkanmış iki
aşk zede olarak kaldık sevdiğim..
sonu yok mu dedin de başlarken bismillah çekmedin..

Bengü suyum
ellerin den düştüm,
ruhumu kapladı karanlığın
cismi katre katre kaybolduğum.
evvelden önce verilen sözüm sün sen.
sonu gelmeyenim.

Gidişine kırılmaktan çok
İçerlendim sevgili
Dışıma bir şey belli etmezken
İnan ki içime içerledim seni..
Şanın da mı ''var'' dı, da ben bilemedim seni,
İncitip iteleyeceğini,

Ve sana bakarken tepeden tırnağa irkiliyor sa bedenim,
On saniyeden fazla bakamıyor sam gözlerine sevdiğim..
Yar demeye yüreği yetmiyorsa,gönlümün.
Ve korkuyorsa varlığından..
Kaçamıyor sa yokluğuna..

selam ve aleykümselam
bana bir adres ver,
bozuk türkçem le sana mektuplar yazma gibi bir çok isteğim var..
bana bir adres ver,
bir gün ansızın karşın da belirmek için,
gel demiştin ya bir gün.

27 Aralık 2011, 02:45
siyahi geceye aydınlık gibi doğar dı gözlerin
ellerin ısıtır koskoca ayazımı da sen bilemezdin
nedensiz tutulurum suretine sanki ay sın.
dertlerimin gülüşü evet sen, sana diyorum insan.
ecnebi idim aşkına hala da öyle kaldım

bilmiyorum
beni ne kadar sevdin
ben seni özgür bırakacak kadar sevdim
şimdi çok canım acıyor

öyle böyle değil

sağanak gibi yerden göğüne
dökülmek isterim
ellerini aç,ellerin kadar yüreğini,
masumca avuçlarına döküleyim.

sonra tut beni sıkıca,

en çok seni seviyor ken
en çok seni susuyorum
yani sevdiğim
git gide sana benziyorum.
katlana bilir misin
bir tane daha sana

.dinliyorum seni.

görmeyen gözlerim.

hisseden kalbimle.