Zekâi Budak Şiirleri - Şair Zekâi Budak

Sende küfürün bini bir paraymış Neyzen'im
Ruhuna serserîlik mayesi katılmışmış
Ama şiirlerine müthiş saygım var benim
Mübarek ağızına küfür güzel yakışmış

(Ocak 1978 - Leuven / BELGİQUE)

Pişmemiş canlar için bir fırın yaratmışsın
Kıvamınca pişirip Cennet ‘e koymak için
Aşk denilen vehimi bir ömür aratmışsın
Yaşıyorken yandırıp nâr’ına saymak için

(Eylül 2003 – LÜLEBURGAZ)

Ah sevgilim sen şimdi yine bir genç kız olsan
Ben de zinde çağımın yağız delikanlısı
En afili halimle geçerken sokağından
Beklesen pencerende gecenin bir yarısı

Bilsem, bakmasan bile, perdenin ardındasın

Ceylân gözlerinin esiri oldum
Bakışın ruhuma bir esrar kattı
Bin defa öldüm ben ve bin kez doğdum
Her bakış kalbimi bin kez kanattı

Aşık gönlüm ya şen ya da hüzünde

Zaman bu denli hızlı aktı da koynunuzdan
Niçin her merhabada beni uyarmadınız
Sızlanmak ne kelime bu kalleş oy'nunuzdan
Perişanım aynalar yaramı sarmadınız

Gönlümü hasrederek benden habersiz yâre

AKL-I SELİM AŞK

Arada engeller var biliyorum sevgilim
Deme “bu yaşta insan birini nasıl sever? ”

Aşk bir kaza gibidir mesûlü ben değilim

Işıtsa yüreğimi gökte ay parlayarak
Yıkansa yakamozlar şu asûde ümmanda
Çıkıp gelse eski yâr ummadığım bir anda
Dayasam dizlerine başımı ağlayarak

Yaşatırken geçmişi ruhumda hâtıralar

Çok şey istemez gönül, yangınına âb ister
Bir lezzet-i leb ile bir huzur-u kâlb ister
Yâr elinden sunulmuş bir yudum şarâb ister
Bir lezzet-i leb ile bir huzur-u kâlb ister

(14.01.2007 – Lüleburgaz)

Güvenme aynaya ey güzel kadın
Saçına kar yağmış sanarsın bir gün
Yüzüne çizgiler misafir olur
Tükenen gençliğe yanarsın bir gün

Kavuşmak ne güzel hasret ne acı

Rengin uçmuş benzinden biraz daha bu mevsim
O şen kahkahaların yerini ah'lar almış
Nerde senin tılsımın nerde benim hevesim
Devr-i ihtişamından geriye bir hiç kalmış

Kazara gözlerime değerdi de gözlerin