Zekâi Budak Şiirleri - Şair Zekâi Budak

Bir gün rüzgâr sertçe eser
Döker yemişlerini

Dallarında baykuş öter

Kader bu n'eylersin

Kızdırılmış kızdırılmış
Su verilmemiş çelikim ben
Bir damlacık suya değsem
Volkanlarca patlarım

(Kadıköy / İstanbul - 1976)

O bin yıllık geçmişin bahçesinden derlenmiş
Olgun meyva tadında tarihî fâsıl bende

Adem'e sunulan aş sayısız defa yenmiş
Surettir bütün bunlar bilin ki asıl bende

Dünya bir serbest kürsü, diyecek sözün olsun
Uğraş, didin, çabala, bir şey yap vakit varken
Hiç değilse gezdiğin yerlerde iz’in olsun
Kalanlara anmalık bir şey bırak giderken

(09.11.2006 – Lüleburgaz)

. - Ödül Jürilerine -

Bir ömür hiç durmadan yazdıklarımız az mı
Semada yıldızımız parlayıp dulunmaz mı
Şiirimi yok sayıp görmezden gelen baylar
Bir mısra-ı berceste bizde de bulunmaz mı

Aşk şerbeti içmeden, tattık zehr-i hicranı
Geçmedi neş'e ile ömrümüzün bir an'ı
Sevgi, köhne dünyanın, vazgeçilmez yalanı
Geçmedi neş'e ile ömrümüzün bir an'ı

(1976 - Kadıköy / İSTANBUL)

Erişilmez dallardan sarkan yakuttan yemiş
Gözümün görmediği güzellikteki cevher
Hangi bahtiyâr fâni ondan bir lokma yemiş
Kahrımdan ölmez miyim bir ben mahrumsam eğer

(Lüleburgaz - 24.09.2003)

Gelin olmuşsun duydum acılandım geçende
Gözünde boncuk boncuk hüzün yaşları varmış
Kendi elinle sarsan delice kıskandığım
İnce belini şimdi başka birisi sarmış

Mumdan güneşlerimiz zamandan ümidimiz

Önce ikiye kırdı ekmeği
Sonra yine ikiye dört

Üç parça üç evlâdın payı
Bir parçanın yarısı hatunun
Ve kendinin diğer yarısı

Ben buldum getirdim sana
. Kasım'da erik şeftali
Ne tattınsa zevkten yana

Kutuplarda hurma kiraz
. Hani şükür etsen bari