Zekâi Budak Şiirleri - Şair Zekâi Budak

Ne geldiyse elinizden
Arda komadınız bravo

Ben böyle miydim eskiden
Bakın beni n'ettiniz

Ben bir prensim şimdi
Lala izin ver bana
Binip şahbaz atıma
Arayım prensesimi

Kuzeylim benim şimdi

Kara libaslarını giyinip te gökyüzü
Ağlıyor durmaksızın, belli ki matemi var
Ne çıkar ben de şöyle vakfedip iki gözü
Ağlasam durmaksızın senin yokluğuna yâr

(Hasselt / BELGİQUE - 20 Mayıs 1977)

...Binnur'a

En mutlusu anların beni sevdiğin an'dı
Hicranınla yandığım saatlerin ardında
Naz edişin çoktu ya, sevmediğin yalandı
Sevda yakamozları çırpınırken bahtında

Kıyıda kıpır kıpır oynaşırken dalgalar
Bir ses “Gel! ” dedi birden, mütebessim, davetkâr
Doldurdu yelkenleri kuvvetli esen rüzgâr
Açıldık denizlere, kara uzakta kaldı

Deveyi yutan varken ayırmadan havudu

Kahreden korkaklıkla kaçıp durdukça aşktan
O bizi kalbimizden tutup dize getirdi
Sevda eksik olmadı gönlümüzdeki köşkten
Gördüğümüz her güzel yüreğimize girdi

(01~31.10.2006 – Lüleburgaz)

''Emekliliğim gelsin, bir gün durmam'' diyordu
Sulh Hukuk kaleminde zabıt kâtibi Osman
''Beynimi, bedenimi, daha yormam'' diyordu
Ediyordu yemin de, zabıt kâtibi Osman

''Üç beş kuruş alırım bir arzuhal yazar da''

En vefalı yâr bile bir gün bırakıp gitti
Zaman suymuş aktı ve hayat rüyaymış bitti
Ses ve ışık oynundan ibaretmiş gördüğüm
Zaman suymuş aktı ve hayat rüyaymış bitti

(05.05.2008 - Lüleburgaz)

Mahallemizde bir sen öylesine güzeldin
Onbeşinde tazeydin, tutuştuk sevdaından
Delikanlı çağında nice kalp varsa deldin
Nice aşklar yarattın benzersiz endamından

İçimizden birini sevdiğini duyardık

İncinmem, haz duyarım, basıp geçse üstümden
Yollarında o yârin bir zerre-i toz olsam

Aşk ile sarhoş edip döndürürdüm başını
Dolup mey kadehine en tesirli doz olsam