Yusuf Ziya Leblebici Şiirleri - Şair Yus ...

Mevsimler kayınca geçen yıllardan
Kurumuş dallara konma bülbülüm
Kafeslere girme medet dağlardan
Vurulup da sonra yanma bülbülüm

Kalbimde bahar var uçuyor kuşlar

Kırmızıydı dudağınızdan dökülen
kelimelerin rengi.
Maviydi Poseidon'u aradığım
gözlerinizdeki deniz.
Gökkuşağının her renginden
bir dirhem bulduğum

Duman bürümüş dağları
Gözümdeki sisler gibi
Kim bağlamış bu bağları
Damarımı besler gibi

Süzülürsün sen kınalım

İnsanlara baksan birer yabancı
İhanet gördükçe sabır tükendi
Doğruluk kaybolmuş hayat yalancı
Bu adım yarına gitmez efendi

Biz garip bir yolcu, dünya bir handır

Suskunluk bir bekleyiş,
jarjöre mermi basma süresidir
işaret parmağı tetiğe dokunduğunda
suskunluklar bitecektir...

Suskunluk biriktirmektir acıları

Bir kunduracı çırağıydım
küçücük ellerimle pençe çakan
O çekici bazen elime
bazen de örse boş vuran...

Bir çıraktım ben

Ne zaman anlayacaksınız beni
Yaşarken vermediğiniz değeri
Ben yokken mi vereceksiniz
Parçalanan yüreğimi
Nasıl bir araya getireceksiniz!

Sevmelerden eser yok,
Ne sevdalar kaldı uğruna yanılacak,
Ne de dünyayı yakacak…
Ne mahkum kaldı yüreğe atılacak
Ne de plangalar takılacak…
Yalanlar, gerçeği sırtından hançerledi

“Ve anladım ki, her aşk yeni bir mevsim getirirmiş.
Ve anladım ki, her mevsim tadılmadık bir şeymiş.”

Yine gecenin yarısı, yine yalnızlık
Tanıdık bir parfüm kokusu dolaşıyor saniyelerin arasında
Bu kokuya kırmızı şarap eşlik ederdi

Üç gün yattı döşeğinde
Kanı çıktı minderinde
Ölüm günü geldiğinde
Hüzün vardı gözlerinde

Ağamsın sen canım Ali