Yusuf Ziya Leblebici Şiirleri - Şair Yus ...

Bir gölgeydin sen umudun peşinden koşan.
Bir yediverendin, açtıkça açan.
Kurudun şimdi bir dal misali
Suyunu topraktan da alsan
Kırılmışsın artık, bir kalem gibi...

rotası bilinmeyen zamansız yolculuklar
rutin bir hüzün bırakırmış ardında
bilinmez ki
nerede duracaktır zaman
adına ölüm denen
bir celladın baltasında

İnsanlar yüzüne güler ama
aynalar yalan söyleyemez.
Kandırma kendini boşuna
gözlerin kendini gizleyemez.

Ellerinin titrekliğini farkedersin

Heri deme burada emmi
Küfür sanıp döverler seni
Zengin gösterirsen kendini
Taç yapıp da severler seni

Kızlar etrafını sarsa da

Biz de gideceğiz bir gün buradan
Bu dünya kimseye kalmaz emmoğlu
Bir emanet vermiş bizi yaradan
Ölüm yaşa başa bakmaz emmoğlu

Hamal gibi çektik dertlerimizi

Ey gözlerinden umut fışkıran çocuk
Parlayan ışık gördün mü bir yerlerde
Ya da kıtlıkların zıttına bir bolluk
Kaybolmuşluğun bu ayak izlerinde

Senin gözlerine perde çekilmemiş

Militanların gri parkalarının
içinde gül, dışında bir ısırgan otu
Bir gönül ki bu, devrimlere kale olmuş
gözyaşların doldurduğu bir kuytu...
Hangi mavzerin gül attığı
hangi kalemin kurşun sıktığı,

Eğer ben de düşersem, yığılırsam yerlere
Gelme sakın peşimden gidersem bir mermiye
Binlercesi gönülde doğacağım ben yine
Yaprak süren dal gibi çıkacağım göklere

Üzülme sen sevdiğim, kutsaldır aşk dediğin

Yer kapmak uğruna birilerine yağ yakmış
Dinazorlar var koltuklarına çivi çakmış
Zorlu merdivenleri bir bir çıktıktan sonra
Utanmadan kendi tabanını bile satmış

Haklarımızdan savanlar var iken bizleri

Rahmetin karşılanışı
bir bayramdır,
tarlamda başaklar coşar
rüzgarların ahengiyle.
Filizlerim güneşe göz kırparken
bir ıslık yayılır,