Yusuf Ziya Leblebici Şiirleri - Şair Yus ...

Sırtında taşımış bunca seneyi
Gözleri morarmış belli fukara
Nasırlı elleri tutmuş seleyi
Ekmek parası ya simitçi baba

Alnında çizgiler geçmişi taşır

Pembe rüyaları gerçek bilip de
Neden yanlış yola girdik sevdiğim
Yaşanan sevdayı hepten silip de
Ayaklar altına serdik sevdiğim

Nerde hata yaptık biz bu yollarda

Bir adam yıkılıyor
daha doğrusu yıkılmış bir adam.
Sanki delicesine sendeliyor
sarhoşluğundan değil, darbeden.
Kaderine kızıyor, isyan ediyor.
Bu gününe küfrediyor

Değişmeyen tek şey
dünyanın yuvarlak oluşu gerek.
İklim, düzen, insanlar değişken.
Dağlar bile eriyor giderek
Geçen zamana boyun eğerek...

Sarı saçın mavi gözün
Baldan bile tatlı sözün
Senelerce akar gider
Seninle gece gündüzüm

Çiçeklerin talı mısın

Peşimde zebani insan avında
takibinde gölgem, onu korkutur
hepimiz hedefiz, çözüm kolkola
yürü be arkadaş yarın umuttur

Yarına bir kaç var, yarın akımdır

Temmuzda üşüdüm sıcak nafile
Dertlere büründüm yar diye diye
Yollarım kapanmış çıkmaz günlere
Ne hallere düştüm yar diye diye

Kaderim oturmuş bir çınar gibi

Dönüp topuğuma bakmaktansa
ayakkabımın ucunda bakarım yarınıma.
Sırtım dersten başka bir şey vermez
Geriye değil, ileri gitmeli umutla.

Ne saçların, ne de gözlerin

Seni; iğde kokularıyla
çektim içime
Anadolu bağlarında.
Köylerim kültürümsü havası
buğdayların sarısı
kağnıların gıcırtısıyla

Güle oynaya gitti çocuklar
Ölümün kucağına
Bilirler miydi amcaların
Ölüm kusacaklarını
Ve de tahtaravelli ritminde
Göğe çıkacaklarını! ..