Yusuf Ter Şiirleri - Şair Yusuf Ter

Ansızın çaldılar kapının zilini anne
Bileklerime vurdular kelepçeleri

Ağlamak yok beni bağlasalar da
Bir anda sürdüler sürgüne

Haberin var mı
Kara kaşlım
Al yanaklım
Kiraz dudaklım
Sürmelim
Belik saçlım

Bulutlar yağmurdan geçti
Çöller samdan geçti
Ömrüm seni aramaktan geçti
Ecel can almaktan gecmiyor

Kuşlar uçmaktan geçti

Kahrolası şu gurbette bitmez oldu şu çilemiz
Sıla diye kan ağlarız beyler sanırlar kölemiz
Vermeyiz kimseye zarar işimizde yok hilemiz
Her gün keder her gün zulüm başımızdan gitmez bizim

Avrupa diyerek geldik karı kediye yükledik

Güzel günler göreceğiz biz daha
Kara günler biter bir gün üzülme
Gelecektir bir gün halk iktidara
Kara günler biter bir gün üzülme

Çiçekleri bir bir soldurmasınlar

Haziranda aşklar sıcar
Eylül gelir daldan uçar
Üzerine sular içer
Umut gelen baharadır

Böyle aşka varılır mı

Hanidir
Kuru ekmek elinde
Sararmış dişleri
Ölüm çağırır sevdasız

Hanidir

Bu günüm yaşadığım diğer günlere hiç benzemiyordu. O gün yürüdüğüm yollar da ayağıma batan çakıl taşları canımı acıtıyordu. Kim bilir, belki de bana öyle geliyordu.

Sabahın ilk ışıklarında deniz dalgasına yansıyan yakamozlar eşliğinde bir kaç balık teknesi ve balıkçı oltasının ucunda ki balıkla avlamaya çalışılan bir başka balık.Gözlerim uzaklara dalıyor denizin kıyılarına, yamaçlarda ki dökülen kaya parçalarına takılıyorum.

Yürümeliyim bir dostu görüp, O na uzaklardan mektup vermeliyim. Ulaşmalı eline. Yüreğim kuş çırpınışı içinde, ara sokaklar da bir köprünün başına geldim. üzerinden yürüdüğüm köprünün altından küçük bir dere akıyor. On dokuz mayıs köprüsü... Köprünün ismi böyle idi. Durakladım birden ve düşündüm ki boşuna on dokuz mayıs köprüsü koymamışlar adını. öyle ya ne yürüyüşler ne mitingler olmuştur burada... Etraf pekte fakir burada bir yani bozkır diğer yanı ise seyrek binalarla kaplanmış. küçük te olsa bir çocuk parkı aradı gözlerim; ne kadar üzücü ki oda yok. insanlar nerede? Bir tek ben vardım o köprüde; kimseler gecmiyordu nedense etrafıma bakındım yalnızca ben...Kafamda bin bir düşünce. Hayatımda bu kadar heyecanlanmamıştım ben. Heyecanım yersiz de değildi hani. Düşünsenize ben dünyanın bir ucunda o ise memleketimin bir köşesinde. Merakım gittikçe artıyor, avuçlarımın terlediğini hissediyorum. bulunduğum yerde volta atmaya başladım dakikalar gecmek bilmiyor. Gözüm sürekli saate takılıyor beş dakika...ve hala kimseler yok ortalıkta. On dakika... Çevrede gölge görsem beklediğim kişinin gölgesi yansıdı diyeceğim ama yok yok..O' nu beklerken geçen on beş dakika bana o kadar uzun gelmişti ki anlatamam. Biraz ilerlemeye karar verdim ve yürüdüm nihayet; yağız, ince, kocaman bir çınarın bana doğru geldiğini gördüm. işte beklenen an gelip çatmıştı yüreğim öylesine çarpıyordu ki bir an duracak sandım.

Dört yanımız çevirdiler
İt oğlu itlere bakın
Hortumcuyu kayırdılar
İt oğlu itlere bakın

Zulmü fakir fukaraya

silahımız var bizimde
altın yaldızlı şiirlerde
kalemimiz var kurşun karası
bir ok gibi çarpar yüreğe
acı verir düşmana züllüme
korkuyorlar düşüncemizden