Yusuf Şeker Şiirleri - Şair Yusuf Şeker

Ömür Sermayesi

Siyahken beyaza döndü saçların,
Gurbetten gurbete göçüp giderken.
Yıpranmış el, ayak, göz ve kasların,
Ömür denen sermayemiz biterken.

Perişan

Divane gönül beyhude gezer.
Yorulmuş beden, dizler perişan.
Yer ağzını açmış, yutmadan ezer.

Peykân Yarası

Geçti ömür çile ile, gözlerde fer kalmadı.
Düşe kalka yürüyoruz şu karanlık yollarda.
Varmak için hedefe, dizde derman olmadı,
Nasip esir olmuş zamana, bir anlık yollarda.

Telaş Öldürür

İnsan önce ölür, sonra dirilir,
Ölüm değil, beni telaş öldürür.
Can bedenden çıkar, ismi silinir,

Şaşa Kalırsın

Derin olur deryan, suyu ısınmaz.
Gün dolanır batmaya, dara kalırsın.
Yüce dağlar, karlı iken aşılmaz;

Hayale aldanma, sen bu rüyada
Çok kızgın bu ateş, altını deler.
"Ben" deme, ben olursun dünyada,
Bir musibet, bin cesur insanı ezer.

Hayat Irmağı

Gökyüzünde süslü bir gelin misin?
Bulut değse yüzüne, ağlar durursun.
Hayat ırmağısın her gün ufkumda,
Yıllarca sinemde çağlar durursun...

Kış geldi, gönül baharı bekleme
Çiçeksin, her derde deva açarsın.
Yüreğine umutsuz dertler ekleme,
Sen kar çiçeği gibi karda açarsın.

Yüreğine zemheride karlar yağsa da,

Gamlanma

Boşuna gamlanma, divane gönül,
Ölmeden ölürsün, kefen biçilmez.
Zemheri de vurur ayaz bedeni,
Yetim bir baharın suyu içilmez.

İncinmesin..
Herkes aynı anda yaşar,
Yıllar, aylar incinmesin.
İnsanoğlu düzlükte şaşar,
Yolsuz dağlar incinmesin.