Yusuf Bozan Şiirleri - Şair Yusuf Bozan

……………….
…………………………….
Bir kumru hıçkırığı duyuluyor uzaklardan.
Cevherini saklayan yaşam;
Umarsız,
Durmaksızın sillesini sallıyor sevince.

Aşktı hücrelerime dolan.
Ölümsüzlük gibi bir şeydi.
Yeniden doğuştu bir merhabayla.
Soluksuz, derin bir nefes almaktı;
Hayatın yoruculuğuna inat,
Sana bakmak

Bendeki,
Bakmak bilmeden insan güzelliğine.
Dokunmak temassız, uzaklardan ellerine.

Yıldız var gözlerinde, parıl parıl;
Ay, yüzünde doğmuş sanki.

Çığlık çığlığa bir akşam
Ve kızıllığı,
Düşlerden arta kalan.
Yokluğun mu?
Aman diyeyim aman!
Salya sümük ağlarım mutluluktan,

Çocukluğumuz vardı
Ve olmayan bilyelerimiz.
Gazoz kapaklarında saklıydı sanki,
Neşemiz ve sevinçlerimiz.
Utanırdık yoksulluğumuzdan…
Yırtık bir ceket,

Gönlünden silmedikten sonra,
Yazdıklarını silsen ne olur?
Gün olur, ay olur, yıl olur;
Sen kendini bildikten sonra,
Aranıp, sorulmasan ne olur?
Sır olur, har olur,

’Düş...’

Yalnızlık bir ihtiyaçtı belki de onun için. Bir müddet mavi düşler sokağında kalacak, yalnızlığını yeşil yangını yüreğine kabul ettirmeye çalışacaktı. Oysa herkesi ve her şeyi alabildiğine seviyordu.

-Beş parmağın beşi de bir değil ya! Diye söylendi içinden.

Fakat nafile. Her elini uzatışında, sanki kolunu koparacakmış gibi davranıyordu yakınındakiler.

Arama aşkı başka yerlerde!
O, içindedir insanın. Vakti gelince sancılarını doğurur. Dışa yansımaların içe gömülmesi ve içten dışa volkanik birer patlamadır aşk. Her insan doğuştan krateridir aşkın. Acılarsa külden bulutları.

“ Bir merhabayla aydınlanır günümüz.” Diye başlar, bayramlarda ve özel günlerde atılan mesajların çoğu. Aynı mesajı birçok kişiye aynı anda gönderdiğimiz olmuştur muhakkak. Arkadaşlık, dostluk bir mesajla anlatılacak ve paylaşılacak bir şey değil oysa. Peki, sesimizi duyurmak " yok mu? ", en azından telefonun diğer ucundaki şahsa. Aslında atılan her mesaj sessizliğimizin ifadesi. Mecburiyetmiş gibi, çok da hevesli olmuyoruz çoğu zaman iletilerimizde. Sesimizi duyurup “Alo canım arkadaşım nasılsın? ” demek var bir de, şöyle içten yüreklice.

Oyun masasında kare eksik diye arandım çok zaman. Kare tamamlayandan çok, karenin ası olmak isterdim. El üstünde tuttuğum kadar arkadaşlarımı, elin üzerinde birazda ben olmak isterdim. Aman, kime anlatıyorum bunları. Neyse! Ne demek istediğimi anladınız zaten. En azından anlamış olmanız lazım. Evet… Bir merhabayla aydınlanır günümüz. GÜNAYDIN deriz sevdiklerimize. Güneş her ne kadar zirvede dursa da göğümüzde, gün hala aydın değildir KİMİ için. Bekleyişleri vardır KİMİnin hayatın çetrefilli bahçelerinde.

—Sana sesleniyorum gün. Aydınlığına inat sana nispet yapıyorum ve geceleri yaşıyorum gündüzü. Der KİMİLERİ.