Yusuf Bozan Şiirleri - Şair Yusuf Bozan

Aşktı hücrelerime dolan
Ölümsüzlük gibi bir şeydi
Yeniden doğuştu bir merhabayla

Ufukta kış güneşi,
Dalarsın uzaklara.
Soğuktur mevsim
Fakat bir ateştir yakan içini.
Kor olur, kül olamazsın.
Böyledir işte AŞK!

Aynadaki "BEN" bile sırtını dönmüş bana,
Yansımalar anlamsız ve kifâyetsiz.
Sağ elimi kaldırırım
Sol eliyle "SUS!" der bana,
Yansımamda "BEN" denen meymenetsiz.
Konuşmak

Aynıyız işte!
Soğuk demlerindeyiz mevsimin.
İklime inat,
Hüzün çiçekleri yetiştiriyoruz
Yüzümüzün bahçesinde.
Yârdan, yaralayanlardan geriye kalan

Hüzünle baktığım,
Aşkla dolduğum
Islak kırmızı güller gibisin.
Bilmezsin
Sana dair içimdeki coşkuyu,
Bilmezsin

Bendeki
Bakmak bilmeden insan güzelliğine,
Dokunmak temassız, uzaklardan ellerine.

Karası kendinden daha güzel gece,
Loş ışıkta salınır sarhoş bir gölge
Ruhumu saran bir el var bu şehirde.
Nar gibi kızıl
Bir bütün görürüm kendimi gölgelerde.
Nar gibi paramparça içim

Yurdumun dört yanında,
Açar renk renk çiçekler.
Dünyanın çocukları,
Çiçeklerden demetler.

Düşünsene!
Seninle denize karşı aynı banka oturup;
Sımsıkı sarılarak,
Aynı kulaklıktan aynı şarkıyı dinliyoruz.
Başın göğsüme yaslı
Saçlarını okşuyorum,

Gece perdesini çekmiş,
Özlem gözlerimin setlerini devirmiş çoktan.
Ziyan yıllarım çok Düş Güzeli!
Anlar,
Uzun uzadıya anlarca düşünürüm
Düşünmeye değer en güzel şeyi