Yavuz Doğan Şiirleri - Şair Yavuz Doğan

'' Doğmamış oğluma dörtlükler. ''

- Yollarına gül serdim dikeni yok say oğul
Babanı az saydılar bari sen çok say oğul. -

I.)

- Belli ki hayaldiniz ya da kırıktı ayna -

Soğuk bir kış gecesi ardımda bıraktığım
Ve ardıma bakarken

- Ya yağmur yağıyordu ya ağlıyordu gece -


Islak.

Sırılsıklam yıldızlar, yaslı bir mendil kadar.

Hüznünü yüreğine
Yüreğini kalemine taşırken sevda
Yası tutulmaz şiirin.
Her kalem kendini yazar çünkü,
Her kâğıt bir hüznü taşır.
Kinayeler yorumsuz

- Mektup No: 11 - Adresi bilinmiyor…-


Şimdi sen,
Hüznünü devirecek
Bir liman arıyorken hicran yüklü gemine

- Mektup No:6 - Anneme… -


“Dünyanın en değerli varlığına…”

- Kalemim kırılsın ki bu en son yeminimdir
Seni sevmek son suçum hayalin tek kinimdir -



Mülteci düşlerimin aman bilmez dilberi

- Yusuf’tur tek yoldaşım tamahın karşısında –

Öyle bir an gelir ki ‘’an’’a ömür sığarken
Sevabın hükmü biter günahın karşısında.
Yıldızlar göç eyleyip ufukta gün doğarken
Karanlık secde eder siyahın karşısında.

Saat kimbilir kaç oldu?

Kimbilir kaç saattir gözümün önünde, kan revan içinde yatan insanlar ve kimbilir kaç zamandır aklımda, evsiz, barksız, yuvasız, yurtsuz, anasız babasız kalmış çocuklar.

Görüyor musunuz?

- Ve ben kapısı kırık bahçemde iç çekerken
Sevda başını alıp gidecek izninizle…-


Hangi martı yanaşsa yıkılmış limanıma
Bir yakamoza dalıp gidecek izninizle.