Yavuz Doğan Şiirleri - Şair Yavuz Doğan

- Sen yine bildiğin dilden konuş da
Ağardı yetimin tüyü efendi… -

Aslına bakarsan mevzu çok uzun
Cümleler haddinden koyu efendi.
Ucunu gördüğün sivri boynuzun

- Tarihe dipnot düşer sustuklarımız bile.. -

Sükûtum dilde diken yutsam ceddime ayıp
Konuşsam noktam kayıp, sussam yok oluyorum.
Hafızam deli bir tay gem vurdukça sıçrayıp
Menzili fethediyor, evet çok oluyorum..

düşümden arta kalan gözyaşım dicledir say
düşün ki düş yorgunu bir düşe düşüyorum,
bir oğlum maktül benim
bir oğlum katil.

düşün ki bir dengbejin dilinde fırattır ay

Baktığım her gözün baktığı bir yer
Gördüğüm her yüzün bir yarası var.
Duyduğum her sözün aktığı bir yer
Şairin bir paket sigarası var.

Her sesin yankısız bir yerde kalıp

dünya sonsuz bir meyhane ben bir garip şarap ehli
üzüm değil tek sebebi, şıra dokunuyor bana.
soluğum sahra iklimi adımlarım türap ehli
yangın değil soyu bozuk çıra dokunuyor bana.

- Kuyumuz el yapımı, suyumuz eksik beyim... -


Maruzatımız belli soluksuz çalıştık da
Teyzemiz ev hanımı dayımız eksik beyim.
Sırtımıza vurulmuş semere alıştık da

Dost arıyorum...

- Gelirse onlar gelsin. -

Kırık dökük gönlümden toplayıp kalanları
Şerefini bağlayan özünü bilen gelsin.

- Kaldı mı yokluğun tam ortasında
Şükrüne bir namaz kılan birader? -


***

"Bitti evladım" dedi..

"Bitti"...

Gözlerinde bin yıllık bir yorgunluğu uyutan, izmaritine son kurşunu sıkar gibi asıldığı filtresiz cigarasından bir fırt daha çekip ciğerini yangın yerine çeviren, yüzündeki asırlık kırışıklıklara Kureyş’e bir daha asla dönemeyeceğini bilen hicret yorgunu hüzünlü bir sahabenin ayak izlerini sığdıran kadim çağlar yorgunu koca bir çınar..

Kısım 1 ) - Çocuk -

- Çocukluğum üşüyor çocuğum uyuyorken... -


Herkesin ocağı yanar çırayla