Yavuz Doğan Şiirleri - Şair Yavuz Doğan

“Mektup No: 2 – Yarenlerime…”



- Sebebi nefretime en son itirafımdır
Yakın tutanakları!

Ey tövbeye tenezzül etmeyen büyük kâfir
Ey gönül sarayımdan kovulmuş tek misafir.

Ey sabahın düşmanı, gecenin en zifiri
Ey ömrün yıkandıkça simsiyah olan kiri.

- “Karasevda” isminin icadıdır gözlerin…-


Nasıl anlatayım yâr, bakışlarını senin?
Aşk isimli takvimin miladıdır gözlerin.
Sağanaklar altında verilmiş bir busenin

- Kapına sığındığım gecene kurban diye
Verilmiş yüreğimi sarıp affeyle beni…-



Ey Zümrüd-ü Anka’nın kül doğuran anası

Bu en son söylemidir akrepsiz saatlerin
Bir devrim eylemidir yankısız vaatlerin.

Anlatılan; bir resmin yorulmuş fırçasından
Kırılmış bir aynanın en küçük parçasından

- Biz ki cânı cânân bilip başa tac eylemişiz
Biz ki gönlü âşkla yakmış teni sac eylemişiz…-


Hangi sözcük anlatır nasıl yandığımızı
Küle dönmüş bir yangın ortasındayken ömür.

Üstüne titreyip secde ettiğim
Çile çektirmeye yemin mi ettin?
Umutla bekleyip müjde ettiğim
Boyun büktürmeye yemin mi ettin?

İnişi çıkılmaz yokuşlar gibi

- ellerim üşüyor yar...-


yorgunum,
yorgunluğun en yorgun saatinde
yitik ütopyaları seyrederken karanlık.

Ey sevgili! Hangi söz anlatır efkârımı
Kırılmış bir yağmurun gözlerini silerek.
Hangi söz haklı kılar hasreti inkârımı
Olmadığın her yerde an be an eksilerek.

Hangi saat, hangi an vurulur benim gibi

Feragat Beyanımdır.....


Bir zamanlar mutlu bir düş sandığım yıllarım
Kuşattı dört yanımı,sarıldım hükümsüzüm.
Binbir umut yükleyip beklediğim yollarım