Yavuz Değirmenci Şiirleri - Şair Yavuz D ...

Baktıkça Güneş’i yakan gözlerin
Kavurduğu gönül kalbe yaslanır
Ta derinden sevda kokan sözlerin
Huma Kuşu gibi candan seslenir

Birden arşa çıkar seher yeliyle

Ben Anadolu’yum,ben Anadolu
Ellerim nasırlı,yüreğim dolu

Tanır beni toprak,tanır çilesi
Yaylasın da sümbül,gülü lalesi

Ben Doğu'luyam gardaş...
Soğuk suyu gözelerden içmişem
Çene çayırın da ata binmişem
Otlarınan kem egirmişem
Nazlı yare olmuşam yoldaş
Ben Doğu'luyam gardaş...

Gariplik ateşi yanar içimde
Gözüm garip,yaşım garip,ben garip…
Sinemi yakışı başka biçimde,
Közüm garip,döşüm garip,ben garip...

Sözler yetmez içimi anlatmaya,

Benim babam mert oğlu mert adamdı Şeref’ti adı, şerefi de tamdı
Yiğitti,mangal gibiydi yüreği
Çelik gibi bükülmezdi bileği

Coşkun suda tuttunduğum daldı O
Şefkatine uzandığım, eldi O

İlim,irfan yollarında
Geziyor bak benim oğlum
Kağıt,kalem ellerinde
Yazıyor bak benim oğlum

Bilim yazı,irfan tura

Garip açken yağlı börek yiyemem
Yüreğim dağlayan kor beni söyler
Doğru olan lafa yalan diyemem
Ruhumda çağlayan ar beni söyler

Yarensiz sofraya balı istemem

Hazan yeli şaklattı kamçısını
Vurdu yüreğime inceden ince
Tutunduğu daldan kopan yaprağım
Savruldu yerlere o yar gidince

Bazen havalanıp dokunur cama

Dile gerek, dile gerek
Bülbüle dert,çile gerek
Ben güzele güzel demem
Dadaş-gelin bile gerek

Dile gelsin,dile gelsin

Gönüller, âşığın aşk denizidir
Deniz taştı, derya doldu bilesin
Her mısrası duyguların izidir
Dile düştü,destan oldu bilesin

Aynalara yansır asıl gerçekler