Yavuz Değirmenci Şiirleri - Şair Yavuz D ...

Seni genç yaşımda sevdim seveli
Her lahza adını anar beklerim
Yuvam gül dalıyken daha evveli
Bir kara çalıya konar beklerim

Bazen ateş olup yürek yakarsın,

Direkte titreyen sokak lambası
Altına oturmuş bir mahzun çocuk
Eli, yüzü paslı; kirli kafası
Sırtına geçirmiş bir yırtık gocuk

Kollarını dizlerine bağlamış

Ömrün sonbaharın da;vahlanmak neye yarar
Hala bu deli gönlüm, yeni ufuklar arar
Soluverir bahçemde çiçekler birer-birer
Hatırlatır maziyi yüzümdeki çizgiler

Dalgaları durulmuş denizler gibi durgun

Yüceler yücesi senden dileğim
Gayrı vuslat ferman olur bir zaman
Kaldırsın mikabı yüzün göreyim
Şu gönlüme derman olur bir zaman

Bir haber beklerim gözü eladan

Türlü halı sermiş yar diyarına
Sıralıdır bizim orda yaylalar
Seyre doyum olmaz ilkbaharına
Törelidir bizim orda yaylalar

Yiğitler çimlerde güreş tutardı

Tandır bacasından duman tüterdi
Bahçesinde türlü çiçek biterdi
Kapısında allı horoz öterdi
Terkeyledik bizsiz kalmış bizim ev

Sanki buralara baykuşlar konmuş

Hicranla son buldu bizim öykümüz
Her günü sel olur düşer yanaktan
Bir yerde çalınca bizim türkümüz
Hasret-hüzün çıkar gelir uzaktan

Saçlar apak oldu, sanki kar gibi

Doğduğumuz günden sokmuş bir cenge
Sonu anlaşılmaz iştir bu Dünya…
Bazen solar,bazen girer her renge,
Bazen kötü, bazan hoştur bu Dünya

Bazen gemileri dağdan yürütür,

Girip baktım Dünya nedir?
Birçoğunu azar gördüm
Tiyatro mu bu,ya nedir?
Ecel oyun bozar gördüm

Kimi evli,kimi bakir

Uymaz gaydasına saz bana kırgın
Düzenler bozulmuş,teller bozulmuş
Zevkin deryasına dalıp da hergün
Yüzenler bozulmuş,göller bozulmuş

Sızlatır sinemi azgın yaralar