Bugünlerde yine aklıma düştün ve içim parçalandı...
Bir yanım unut diyor bir yanım acılar içinde...
O artık yok kara toprak aldî senden dönmicek bekleme diyor...
Ben hergüne sen çıkıp gelicek miş gibi uyanıyorum sabaha...
Ama ne gelen var ne giden telefonum bile çalmıyor...
Bu gece sen diye yine yorgana sarılır oldum
Gözyaşlarımı yastığım kurutur oldu yine
Sensiz attığım çığlığımı bir ben duyuyorum
Herkes sağır herkes kör olmuş bana sanki
Ufacık dünyamda mutluydum ben sen yoktun
Dağ olsa yıkalmaz derdim kaya gibi ardımda derdim...
Karanlıkta olsam aydınlatır beni karanlıkta bırakmaz derdim...
Yanlız hissettiğimde yanlızlığımı paylaşır benle derdim...
Ama şimdi yoksun arkamda dağ gibi duranım yok artık...
En çok ne isterdim biliyonmu beni yanına alıp sarmanı...
Ölüm kadar acıymış sensiz nefes alabilmek
Yokluğunda gecelere sığınmak seni sensiz yaşamak
İçimin parçalandığını bile bile sana hasret kalmak
Hergün her anımı senin hasretinle doldurmak
Bilsem ki çıkıp geleceksin içimdeki acı bitecek
Dalgalan ey deli gönlüm dinmesin feryadın...
Sevdiğin dönmicek geri hergünün onsuz olucak...
Kan kussan kızılcık şerbeti içtim dersin...
Yaşıyan ölü gibi olucaksın herkesi ona benzeticeksin...
Bağır çağır haykırışlarınla innet her yeri...
Anne küçük kızını çok yaraladılar ne kolu kaldı ne kanadı nede hali...
Keşke doğurmasaydın neden bu kadar acı bu kadar ızdırap çekiyorum ben...
Ben diğer insanlar gibi mutlu olamıyorum neden gözümde hep yaş var...
Ailem yok kardeşim yok sığınıcam limanım yok savruyorum yaprak gibi...
Kimseye anlatamıyorum anne küçük kızın yaşarken ölüyor görmüyorsun...
Yine bir güne sensiz uyandım sen yoksun...
Ben yanlız sensiz ve senin hayalinle anılarımızla..
Neden seni benden alıp kopardılarki çok mu kıskandılar sevgimizi...
Şimdi benim yerime kara toprak sarıyor seni...
Biliyor musun senden sonra mutlu olmadım ben...
Bugün çok kırdılar kızını anne üzdüler kalbini kırdılar...
Artık korkmuyorum ölmekten her yanım buz duvar...
Kimin elinden tutmak istesem elim boşta kalıyor olmuyor...
Biliyormusun anne canım çok acıyor anlamsız bir şekilde...
Beni niye doğurdu annem diyorum kızıyorum öfke duyuyorum...
Gecenin bir yarısında ben yine uykusuz ve yanlız
Konuşsam dinleyenim yok sussam anlayanım
Hayatın neresinden tutarsan tut hep bir yanı yıkık dökük
Tüm insanlar uykudayken ben yalnız geçen saatlerde
Benim küçücük hayallerim vardı umutlarım vardı
Yorgunum bu aralar meğer ne çok yormuş yaşadıkşarım...
Kırıldıkca kırılmış kalbim farkında olmadan çok üzmüşüm...
Sen olsaydın yanımda kimse üzmez kırmazdı ama yoksun...
Sensizliği yaşamak çok zor alışmak yokluğuna ölümden beter...
Kimse anlamıyor kimse duymuyor çığlıklarımı...
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!