Bir sabah kalktım sen yoksun yanımda aradım ama ne çare...
Yolunu bekledim geliceksin diye sonra gelmedin ben yine bekledim...
Kahvaltı hazırdım çay koydum en sevdiğin şeyleri hazırladım...
Evde herkes şaşkın şaşkın bana bakıyorlardı susuyorlardı...
İlk önceleri umursamadım heyecanla senin gelmeni bekliyordum....
Bugün bizden bahsedelim biraz senden biraz benden...
Beni nasıl yanlız bıraktığını boynu bükük bıraktığını...
Sensiz canımın nasıl yandığını sen olmayınca nefes alamadığımı...
Kalbimi yüreğimi kırdıklarını yerle bir ihsan ettiklerini anlatayım...
Şimdi sen konuş bana bensiz mutlumusun oralarda...
Bir eşi olmalı insanın başını omzuna dayayabildiği bir aşkla...
Bir eşi olmalk insanın elini sımsıkı tutan tüm zorluğa göğüs gelen...
Bir eşi olmalı insanın korkmadan limanına sığınıcağı ve alabora olmadan...
Bir eşi olmalı insanın tatlısıyla acısıyla seninle herşeyi paylaşan...
Bir eşi olmalı insanın karanlık geceni gündüze çeviren mutlu eden...
Bir adamı sevdi hemde çok sevdi kendini hayatını unutucak kadar uğruna ölümü alacak kadar...
Kimseyi görmüyordu duymuyordu varsa bir sevdiği adam vardı gecenin sabahini bekler gibi bekledi...
Yılmadı beklemekden bir gün dedi gelicek oda benim gibi sevicek bir kuş misali tunedi pencerinin önüne...
Sevdiği adam gelmedi gelmediği gibi ne bir haber verdi nede bir iki çift satır mektup yazmıştı kadına...
Kadın bir ümitle gelicek diyordu benim gibi oda seviyor düşünüyor ben gibi sevdiğim dedi...
Uzattım elimi yoksun oysa bir sen vardın kalbimde...
Herkes gitsede bir seni gitmez bırakmaz derdim...
Ama ilk giden ve bırakan sen oldun unuttun mu beni söyle...
Ben unutmadım seni geçen yılşarımızı çoçukluğumuzu...
Biliyormusun çok özledim seni her dakka her saniye aklımdasın...
Dört duvar arasında yine senin yokluğun
Karanlık gecelerde seni arayışlarım ağlayışlarım
Bir tutam sevgi arayışım olmadı bak anne
Sen yine yanlız bıraktın beni kimsesiz gittin
Sahi hiç aklına geliyormuydum özlüyormuydun
Bir gülüşüm vardı kuşları kıskandırıcak kadar
Bir tebessüm ederdim bakışlar üzerime dönerdi
Herkesin derdine çare olmaya çalışırdım
Kırmak şöyle dursun üzmeye bile korkardım
Yanlızlığım bir çığ gibi karanlığa yuvarlanıyor
Seninle biz olamadık sen ve ben olduk
Ben seni çok sevdim sen sever gibi yaptın
Ben özledikce sen uzaklaştın benden
Biz ayrılmalız vakit gitme vakti geldi geçiyor
Hergece gözyaşlarına sakladım tüm acılarımı
Ben gülmedim senden sonra sevmedim kimseyi
Senin yaktığın gibi hiçbir zaman yanmadı yüreğim
Sen gibi de kimse sevmedi bakmadı gözlerime
Ellerimi kimse tutmadı sen gibi sarılması kimse
Kara toprak benden daha çokmu sevdi seni
Bugünlerde çok yorgun bir okadarda yanlız hissediyorum...
Kimseyle konuşmak kimseyi görmek gelmiyor içimden...
Sanki kanım çekilmiş gibi ruhum bedenimde değil gibi...
Yokluğuna alışamadım sensizlik bir volkan gibi yanıyor içim...
Bazen serçe kuşu yada bir kelebek gördüğümde sen geliyorsun aklıma...
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!