Veysel Şimşek Şiirleri - Şair Veysel Şimşek

Nedeyimki zalim zaten zalimdir,
Zalimlere fırsat garip halimdir,
İnsanlar nankördür dünya filimdir,
Allahım zalime fırsat vermesin.

Mert ölünce namerde kalırmış meydan,

Uyudum uyandım bir düşe daldım,
Dosttan, akarabadan sorulmaz oldum,
Anladım herşeyi kendime geldim,
Anlı açık, yüzü aka kasıt neylesin.

Düşman değil dosttur belimi büken,
Cennet mekanıma dikenler diken,
Yalan yanlış intizarlı laf sokan,
Tatlı değil acı dili neyleyim.

İnsanlıktır insanlığın yaşamı,

Dünyada ne kadar yaşarsan yaşa,
Kaldırıp kendini vursanda taşa,
Gayretimde uğraşımda hep boşa,
Yavaş yavaş gelir ölüm son durak.

O nice gelenler nerde haniler,

Gitti geri gelmez gençlik çağlarım,
Düşünürüm içten içten ağlarım,
Hiç yanılmam her zamanda söylerim,
Kurt kocarsa ite olurmuş maskara.

Yaşım kırka geldi yaşlımı oldum,

Dargınlar barışır kalpler şenelir,
Kalpler çoşar hoşgörüye yönelir,
Senede bir on gün önceden gelir,
Bu senede bayram geldi hoş geldi.

Kesilir kurbanlar bolluk bereket,

Bir zamanlar bal kaymakta yağ idim,
Söyle söyle fayda etmez öğüdüm,
Gide gele ben dostlardan soğudum,
Dostlar neden bakar bana el gibi.

Bilmem suçun büyükbaşı kimdedir,

Kış bitti mart geldi adıda bahar,
Derelerden sular seller gür akar,
Ağaçlar tomurcuk her yer gül kokar,
Nede güzel olur bahar havası.

Güneşin şavkısı vurur denize,

Vardır bir dal sigaranın kırk yıl hatırı,
Unutulmaz dostluk bundan ötürü,
Nankörlerin bundan yoktur haberi,
Ölmez hatır hürmet düne bakmalı.

Sen sana kendine güvendin neye,

Bende anlamadım nasıl yarıştı,
İyi şiir kötü şiire karıştı,
Şike vardı buda nasıl bir işti,
Gelmem sana aşıklar kahvehanesi.

Aralık onsekiz ikibin onbir saat yedide,