Veysel Şimşek Şiirleri - Şair Veysel Şimşek

Tek bildğim şey var insan olmaktır,
İnsanca yaşayıp harbi kalmaktır,
İyisi anlı açık, yüzü ak ölmektir,
İnsan ölse bile, ölmez dürüstlük.

İnsanın kalbinde silinmez yazı,

Sabah doğan güneş gibi gün gibi,
Orda askerdim hatırlarım dün gibi,
İnsanları hoştur gönlü şen gibi,
Kızları bir başka Afyon bir başka.

Güzeldir kızları başkadır yeri,

İçinde saklıdır nefreti kini,
Kuru kuru hayallerin zengini,
Neydi ne oldu unuttu dünü,
Dünya nefret kokar kullar acayip.

Saatleri geri aldım olmadı,

Zengin olmuş parasıvar pulu var,
Ondan iyi dağda otlayan davar,
Hırsız tilki hırsız kargayı över,
Aldanma her adama adam değildir.

Erkeği bey denir bayanı hatundur,

Sitemim inadı sonlamayana,
Yazık büyük sözü dinlemeyene,
Deki ne yapalım anlamayana,
Bir tatlı söz yeter adam olana.

Öğren yaşamayı günü birliği,

Fırsat bulsa gezer eli şamarlı,
İçinden hesatlı şeytan damarlı,
Eşşek olsa nolur altın semerli,
Yola gelmez adam olmaz suratsız.

Bu dediğim iki ayaklı yılandır,

Yansan bu dünyanın haline yansan,
Deli olup divane gibide dönsen,
Hep kafayı yersin derine insen,
Ah çekipte ağlamaya ne gerek.

Fayda etmez yine olanlar olur,

Zile Çayır Köyü dernekte başkan,
Nedeyim doğrusu hemde çalışkan,
İyi kötü şakamıza alışkan,
Gönlümde gözümde özeldir Ahmet.

Neden beğenmedin dünki şiiri,

Nedendir bu işlerin sebebi neden,
Yeni gelen değil şahittir giden,
Gelmiş bu dünyaya çıkmış çividen,
Adam olmayana alem ne yapsın.

Değişmez piç olan her yerde piçtir,

Boş ver eli kim ne yerse yesinler,
Var git sana çulsuz fakir desinler,
Eşin dostun seni böylede sevsinler,
Açta kalsan boğazından haram geçirme.

Küçümseme kendini fakirsen fakir,