Veysel Şimşek Şiirleri - Şair Veysel Şimşek

Hiç gördünmü bu dünyada onanı,
Yaşayıpta ölüp geri döneni,
Üzme kavim kardeş baba ananı,
Budur gerçek bilki dünya boş kardeş.

Sen sen olda karıncayı incitme,

Kaderde ne varsa onu yaşarım,
Yok ise becerim yoksa başarım,
Berbat düzen gidişata şaşarım,
Geldiysem dünyaya ben mi suçluyum.

Olsada pay etmez vermez gangaster,

Yetmezse sekiz bin biraz daha ver,
Birde asgari ücretle geçineni gör,
Duy vicdanı kuru yüce Allah ne der,
Bizim çektiğmiz bize yetmezmi.

Vekile sekiz ver bizede iki,

Dört ayaklı deveye deve denir,
Hoştur dört ayaklı etide yenir,
Asıl iki ayaklı develer sinir,
Bizde çoktur iki ayaklı develer.

Dört ayaklı deve doyar otunan,

Geçtin gittin Ankara'ya,
Parlementoya Çankaya'ya,
Dönmedin daha buraya,
Vekil dayı vekil dayı.

Bağlandın kaldın bir tuşa,

Tilki fırsat bekler dağlar çakallı,
Hacılık zor iştir sahte sakallı,
Sen seni kendini görme akıllı,
Akıl vardır akıllardan üstündür.

Küçümseme insanlerı hor görme,

Neyleyimki malı mülkü parayı,
Bu düğnyada tek varlığım Ailem.
Hasta olsam onlar sarar yarayı,
Bu dünyada tek varlığım Ailem.

Yokluğu kır bayır varlığı ova,

İşe gitmek için erken uyandım,
Kazmayla küreği elime aldım,
Kürek bana ben küreğe dayandım,
Akşam yorgun düştüm tutmaz dizlerim.

Be zavallım çok çalışmak neyine,

Gözü dönmüş dünya malı uğruna,
Gel haramı layık görme yavruna,
Merhem bulamazsın dinmez ağrına,
Helal yemez haram demez vurguncu.

Her olur olmazı yutma lop diye,

Hiç yılmadı gerçek yılmazdı adı,
Amansız hastalık senide yendi,
Yıl iki bin altı aralık yedi,
İkibin altıda öldü Yılmaz'ım.

Bence evlatımdan hiç yoktu farkı,